Κάπου διάβασα τελευταία ότι η λέξη “ωραίο” έχει ίδια ρίζα με την “ώρα”.
Και σημαίνει ότι γίνεται στην ώρα του,
είναι το επίθετο της λέξης “ώρα”.
Το αντίθετο δε του “ωραίος”, δεν είναι το “άσχημος” ή το “κακός”,
είναι το “άωρος”.
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι…
Αλλά για ακόμα μια φορά η ελληνική πάμπλουτη γλώσσα
θα με καλύψει, αφού πρώτα με έχει εντυπωσιάσει:
Ναι, ωραίο είναι το ο,τιδήποτε όταν
γίνεται στην ώρα του.
Αν δεν είναι η ώρα του τότε είναι μισό,
σκοροφαγωμένο, ελλιπές και επώδυνο.
Το ερώτημα είναι,
ποιός ορίζει την (κατάλληλη) ώρα για το ωραίο;
Αν όχι ο ίδιος ο άνθρωπός, τότε ποιός;_
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.