Spykou

Φόβε, σε βαρέθηκα._

Στις μεγαλύτερές μου καταστροφές
με οδήγησε ο φόβος.

Φοβόμουν μη δεν αγαπηθώ
και πάντα προσπαθούσα να είμαι το καλό παιδί.
Δεν αγαπήθηκα παρόλα αυτά.
Αυτοί θέλαν πάντα (και) κάτι άλλο
κι εγώ μάτωνα προσπαθώντας.

Φοβόμουν μη με απορρίψουν
κι έκανα ό,τι ‘θέλαν οι άλλοι.
Στη διαδρομή, ξέχασα να θέλω.

Φοβόμουν μην εγκαταλειφθώ
και στριμωχνόμουνα σε πολύ στενά καλούπια.
Ασφυκτιούσα κ όμως συνέχιζα να προσπαθώ. Άσκοπα, εντέλει.

Φοβόμουν μην είμαι ανεπαρκής για τους άλλους.
Λες κ αυτοί ήταν τέλειοι!
Χάθηκα στο λαβύρινθο, αλλά πάντα έψαχνα την έξοδο.

Φοβόμουν μη ζητήσω περισσότερα από αυτά που -θεωρούσα ότι- άξιζα.
Άργησα να μάθω τί θέλω να αξίζω.
Ακόμα προσπαθώ να μάθω να ζητάω.

Φοβόμουν μην πληγώσω τους άλλους.
Πόσο πληγώθηκα παριστάνοντας την
υπερδυνατή!
Πόσο, ακόμα, παριστάνοντας την ασπίδα!

Φοβόμουν ότι δεν θα τα καταφέρω μόνη μου.
Δεν έβλεπα ότι έκανα λάθος επενδύσεις και εκτιμήσεις,
με συνοδοιπόρους που δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να με βοηθήσουν.
Δεν έβλεπα ότι, στην πραγματικότητα,
πάντα μόνη μου προσπαθούσα.

Φοβόμουν …
Φοβόμουν…
Φοβόμουν…

Και, από συνήθεια ίσως,
ή επειδή η ψυχή,
όπως και το σώμα
έχουν μνήμη και δεν ξεχνούν καθόλου εύκολα,
ακόμα φοβάμαι πολλές φορές.

Αλλά, ξέρεις κάτι;
Τις μεγαλύτερες καταστροφές μου
τις προκάλεσα εγώ.
Είτε γιατί επέτρεψα να με αγγίξουν οι άλλοι με τις βρωμισμένες ψυχές τους,
είτε γιατί έμεινα εκεί που με πονάγανε, θεωρώντας ότι αντέχω ή ότι αυτό μου αξίζει.

Και τώρα πια, ξέρω…
στις μεγαλύτερες καταστροφές μου
με οδήγησε ο φόβος.

Κι εγώ δεν θέλω άλλο φόβο.
Μπούχτησα!
Τον μυρίζω σαν μπαρούτι ακόμα,
έρχεται,
τον διώχνω,
ξανάρχεται,
με αφοπλίζει,
παλεύω,
με κοκκαλώνει,
χτυπιέμαι,
με κρατάει στάσιμη,
με ακινητοποιεί,
κι εγώ θέλω να πάω παρακάτω,
κι εγώ θέλω να ΖΗΣΩ.

Να ζήσω χωρίς φόβο και με πολύ πάθος.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ.
Βαρέθηκα να φοβάμαι._

facebook Share on Facebook