Θα έχεις μάλλον ήδη καταλάβει ότι
έχω έναν πολύ δικό μου τρόπο να αντιλαμβάνομαι την πραγματικότητα
γύρω μου.
Πάντα τον είχα.
Έναν τρόπο που συνήθως δεν συμβάδιζε με τον μέσο όρο…
Γενικώς στα ερωτήματα “αυτό ή αυτό;”
κάπως αντιδρούσα γιατί σχεδόν πάντα,
είχα μια άλλη λογική αντιμετώπισης του ερωτήματος
και ως εκ τούτου οι δυνατές επιλογές
δεν με κάλυπταν.
Το ίδιο θα κάνω και σήμερα στο… πολυσυζητημένο ποτήρι.
Είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;
Για μένα δεν είναι τίποτα από τα δύο.
Είναι απλά μισό! Φτασμένο μέχρι τη μέση!
Τώρα αν ήταν γεμάτο και άδειασε,
ή αν ήταν άδειο και γέμισε,
δεν με πολυενδιαφέρει.
Αφενός γιατί έγινε στο παρελθόν
και πολύ πρόσφατα αποφάσισα
μόνο το παρόν μου να είναι αυτό που έχει σημασία για μένα.
Αφετέρου, δεν μου αρέσει να χαρακτηρίζω
κάτι ή κάποιον θετικά ή αρνητικά
από την πρώτη υποκειμενική εικόνα του
και ας στηρίζομαι στη διαίσθησή μου.
Και, τέλος, έμαθα τη ζωή να την παίρνω στα χέρια μου και ό,τι δεν μου αρέσει ή δεν με καλύπτει
να το αλλάζω,
μέχρι να καταφέρω αυτό που χρειάζομαι ή που θέλω.
Οπότε… για μένα, το ποτήρι είναι μισό.
Και εχω δύο επιλογές:
Ή θα το γεμίσω μέχρι πάνω,
ή θα το αδειάσω τελείως.
Γιατί τα μισά δεν είναι για μένα.
Θα καταβάλω τον κόπο που χρειάζεται
μέχρι να κατακτήσω το αποτέλεσμα
που θέλω.
Το ποτήρι είναι μισό.
Και εγώ, αυτό, θα το αλλάξω._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.