Το κομμάτι που έλειπε._

Κι όταν σε κοιτάω στα μάτια
βλέπω τα όνειρα και τους εφιάλτες μου.
Τον ήλιο και τις συννεφιές μου.
Τα καλοκαίρια και τους χειμώνες μου.

Βλέπω το σπίτι και τις διακοπές μου.
Το απάνεμο λιμάνι μου και το ταξίδι μου στ’ ανοιχτά.
Τις καθημερινές μου και τις Κυριακές μου.

Κι όταν σε κοιτάω στα μάτια
βλέπω την εφηβική μου τρέλλα και την ενήλικη ωριμότητά μου.
Την αυγή και το δειλινό μου.
Την αρχή και το τέλος μου.

Βλέπω τ’ άθραυστά μου και τα θρύψαλά μου.
Τις αντοχές και τις αδυναμίες μου.
Την αγάπη μου και τη λογική μου.

Βλέπω τον εθισμό και την ανεξαρτησία μου.
Την έννοια και την ελευθερία μου.
Το παρόν μου και το μέλλον μου.

Κι όταν σε κοιτάω στα μάτια
βλέπω το καθρέφτισμά μου.
Την αντανάκλασή μου.
Την ζωή μου, όπως πάντα ήθελα να είναι.

Βλέπω πού ήταν, τελικά, το κομμάτι που τόσο μου έλειπε
και καταλαβαίνω, για πρώτη φορά,
γιατί
ποτέ κανείς δεν υπήρξε στ’αλήθεια,
ο άνθρωπός μου πρίν από σένα._