Το ζητούμενό σου. Όχι το δεδομένο σου.

Μα εγώ δεν θέλω να ‘μαι το ανιαρό δεδομένο σου…
Να πιστεύεις ότι ό,τι κι αν κάνεις θα ‘μαι εδώ.

Να νομίζεις ότι είμαι του χεριού σου
και μπορείς να με κάνεις ό,τι θες.

Να φαντάζεσαι ότι επιτρέπεται να φουρτουνιάζεις την καρδιά μου και να υπνωτίζεις το μυαλό μου.

Να θεωρείς ότι μένω εδώ, ξεχασμένη και παραιτημένη από τη ζωή μου,
γιατί δεν έχω πού να πάω.

Εγώ θέλω να ‘μαι το εκρηκτικό ζητούμενό σου!

Να ξέρεις ότι ό,τι κι αν γίνει θα ‘μαι δίπλα σου. Στήριγμα, φάρος και πυξίδα σου.

Να ‘χεις πάντα στο μυαλό σου ότι είμαι της καρδιάς μου,
και μ’αυτήν οδηγό, πορεύομαι.
Αν μου την πληγώσεις βαθιά, θ’ αλλάξει δρομολόγιο αυτόματα, η ταλαίπωρη, για να σωθεί. Ξανά.

Να είσαι σίγουρος ότι, αν θες να μ’έχεις, πρέπει να μου νανουρίζεις τρυφερά την καρδιά
και να μου φουρτουνιάζεις το μυαλό.
Μόνο έτσι θα με κατακτήσεις ολοκληρωτικά και παντοτινά.

Να καταλαβαίνεις ότι είμαι εδώ από καθαρή ενσυνείδητη επιλογή, κάνοντας όνειρα για μια αληθινά παραμυθένια ζωή στα μέτρα μου.
Αληθινά παραμυθένια, όχι παραμυθιασμένα αληθινή.

Εγώ δε θέλω να ‘μαι το τοσοδούλικο, το καθημερινό, το προσπεράσιμο δεδομένο σου.
Θέλω να ‘μαι το τεράστιο, το ξεχωριστό, το καθηλωτικό ζητούμενό σου._