Όταν οι λέξεις τελειώνουν.
Όταν αυτές που κάποτε είχες, δεν βγάζουν πια νόημα.
Όταν, ακόμα και αν έχεις λέξεις, κάποιες λίγες ακόμα,
ξέρεις ότι δεν θα έχουν αποτέλεσμα.
Όταν οι λέξεις τετραγωνίζονται ή γίνονται τριγωνικές,
με γωνίες, αιχμές και μύτες έτοιμες να πονέσουν όποιον τις ακουμπήσει.
Όταν οι λέξεις αυτές ήταν κάποτε ολοστρόγγυλες.
Όταν οι λέξεις σου είναι κατακόκκινες,
όχι από αγάπη τόσο,
μα πιο πολύ από τις πληγές,
τότε αν κάποτε στ’αλήθεια αγάπησες, σιωπάς.
Αλλά…
Το αληθινό πρόβλημα ξεκινά όταν πια δεν έχεις άλλες λέξεις να χαρίσεις.
Τουλάχιστον όχι σαν αυτές που θα ήθελες να έχεις. Όχι σαν αυτές που είχες κάποτε._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.