Οι Κυριακές έχουν μια μικρή μελαγχολία, από παιδί το ένιωθα.
Ίσως επειδή σηματοδοτούν το τέλος του γενόμενου και την αρχή του επερχόμενου.
Κάπως λίγο σαν να κατατάσσουν μια εβδομάδα ολόκληρη στο παρελθόν και να ακολουθούνται από μια καινούρια που φέρνει το άγνωστο, το ακαθόριστο, το ασχημάτιστο.
Οι Κυριακές πάντα μου έφερναν μια μικρή πίκρα και μια κρυφή αγωνία.
Δεν ξέρω να σου πω γιατί και ίσως δεν θέλω να το ψάξω πια.
Εσύ απλά, τις Κυριακές να με αγκαλιάζεις πιο σφιχτά, για να μου θυμίζεις ότι πια έχω το δικό μου φωτεινό σπίτι που μυρίζει κέικ και λουλούδια ανοιξιάτικα._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.