Δεν μπορούν πια
να με αλλάξουν πολλά,
και σίγουρα όχι πολύ.
Καταστάσεις και άνθρωποι.
Αυτά δεν μπορούν και εγώ δεν θέλω.
Έκανα πολύ δρόμο να φτιάξω
την, πολύ καλύτερη από χθες,
λίγο χειρότερη από αύριο,
εκδοχή του εαυτού μου.
Έκανα αμέτρητα λάθη.
Υπάκουσα σε αμφίβολα πάθη.
Έχτιζα και γκρέμιζα.
Δεν μετανιώνω για τίποτα.
Θες να το πεις ξεροκεφαλιά;
Πές το !
Εγώ το λέω: κατασταλλαγμένο άνθρωπο που την κακή επιλογή
την κάνει καλό μάθημα.
Δεν έχασα ποτέ.
Ή κέρδιζα ή… μάθαινα.
Με το σκληρό τρόπο, ναι, αλλά
έτσι είναι τα μαθήματα ζωής.
Δεν αλλάζω, λοιπόν.
Από επιλογή.
Υπάρχουν όμως και κάτι εξαιρέσεις….
Αυτά τα απειροελάχιστα
που τρυπώνουν σαν κυριακάτικες πρωινές ηλιαχτίδες από την κουρτίνα
και σε ξυπνάνε.
Τα καθημερινά,
τα τόσο μικρά που διεισδύουν μέσα σου
λες και ένα κομμάτι σου τα περίμενε.
Τα άμετρα και σημαντικα
που σε αγγίζουν βαθιά.
Στα στραβοκουμπωμένα σου κομμάτια.
Στα ταρακουνάνε και στα ξεκουμπώνουν.
Πονάει λίγο αυτό.
Αλλά ξαφνικά…
Πρέπει να τα ξανατακτοποιήσεις.
Και τα τακτοποιείς καλύτερα πλεον.
Μόνο ό,τι σε αγγίζει βαθιά,
μόνο αυτό είναι ικανό
να σε αλλάξει.
Και μόνο αυτό αξίζει την αλλαγή σου, στην τελική._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.