Spykou

Τί θα του ‘λεγες;

Τί λέξεις θα χρησιμοποιούσες
για να περιγράψεις την ιστορία μας σε κάποιον;
Φειδωλές ή γενναιόδωρες;
Μικρούτσικες και κοφτές ή
Μεγαλοπρεπείς κι ονειροπαρμένες;
Στηριγμένες στη λογική ή γεμάτες αγάπη;

Πόσες θα ‘ταν οι λέξεις σου;
Πολλές; θα μίλαγες με λεπτομέρεια;
ή λίγες; θα ‘λεγες μόνο τα σημαντικά;
Και άραγε, ποιά είναι τα σημαντικότερα
από όλα αυτά τα μοναδικά που έχουμε ζήσει εμείς οι δύο;
Πώς θα τα ξεδιάλεγες;

Σε τί θα έδινες έμφαση;
Σε αυτά που ένιωσες για μένα δίπλα μου
ή σε αυτά που ένιωσες για μένα μακρυά μου;
Ή μήπως θα περιέγραφες όσα, απλόχερα σου ΄δωσα χωρίς ποτέ να μου ζητήσεις τίποτα και για τα οποία, δεν θα μετανιώσω ποτέ;

Θα του μίλαγες για το χαρακτήρα μου;
Τα πολλά που έχω καταφέρει;
Ή θα του ΄λεγες τί είμαι εγώ για σένα;

Τί θα του ‘δινες να καταλάβει;

Τί ύφος θα ‘χες;
Αυστηρό ή τρυφερό;
Συνοφρυωμένο ή γαλήνιο;

Τα μάτια σου τί θα ‘λέγανε;
Θα σπινθιρίζαν έρωτα όπως όταν με κοιτάς στα μάτια ή θα ‘ταν συγκρατημένα;
Θα συμφωνούσαν με τις λέξεις σου
ή θα προδίδαν τις μυστικές κρυμμένες σου αλήθειες;

Το σώμα σου πώς θα ‘ταν στημένο;
Τα χέρια σου πού θ’ ακουμπούσαν;
Τα πόδια σου θα ‘ταν σταυρωμένα;
Η ανάσα σου τί ρυθμό θα είχε;
Η φωνή σου θα ΄ταν βελούδινη ή ακονισμένη;

Αν έπρεπε να αφηγηθείς σήμερα σε κάποιον την ιστορία μας,
τί θα του ‘λεγες;

Κι αν έπρεπε να του την αφηγηθείς σε δέκα χρόνια από σήμερα,
τί θα του ‘λεγες;

Για μένα μη ρωτάς.
Θα κρατούσα μόνο μια κρυμμένη λέξη.
Μόνο το ρήμα.
Κι αυτό γιατί δεν ξέρω σε τί χρόνο θα ‘πρεπε να του το πω.
“Είναι” ή… “Ήταν” ;

Για μένα μη ρωτάς.
Είτε σήμερα,
είτε στην τελευταία μου ανάσα, ξέρω…
Θα του ‘λεγα μόνο τέσσερις, από τις πέντε, πιο αληθινές λέξεις που είπα ποτέ μου:
“Ο μεγάλος μου Έρωτας”._

facebook Share on Facebook