Η αλήθεια είναι ότι αντάρτη,γενικά,
δε με λες.
Μ’αρέσουν οι κανόνες,
η σειρά, η τάξη, η ευγένεια κι η λογική.
Σιχαίνομαι την αναρχία, την αταξία,
τα χύμα, τα δήθεν και τα χειριστικά “πρέπει” παντός τύπου.
Ωστόσο… αν κάτι μ’έφτασε μέχρι εδώ
και κατάφερα να φτιάξω την ψυχή μου απ’το.. μείον,
είναι το ότι ήμουν, μάλλον, πάντα συναισθηματικός αντάρτης.
Αρχικά,προσπάθησα να δείξω αυτό που είχα μέσα μου,
αλλά … πολεμήθηκε απ’αυτούς που έπρεπε να το επιβραβεύσουν και να με βοηθήσουν να το εξελίξω.
Ή.. έστω να μη το εμποδίσουν.
Μετά, το απαρνήθηκα το μέσα μου.
Θεώρησα, βλακωδώς, ότι αφού τόσο πολεμιέται, είναι λάθος και το καταπίεσα.
Με την πολλή καταπίεση των “θέλω” σου, έρχεται η κατάθλιψη…
Εν τέλει, αποφάσισα και ούρλιαξα
ότι εγώ έτσι είμαι, έτσι νιώθω, έτσι θέλω κι έτσι θα κάνω!
Εχω σκεφτεί πολλές φορές πού θα ‘χα φτάσει αν είχα πιο στρωμμένο δρόμο.
Πόσο πιο γρήγορα, πόσο πιο ανώδυνα.
Αλλά έχω σκεφτεί και πόσο μ’ έσωσα εγώ
που ποτέ δεν παραδόθηκα επι της ουσίας.
Και πόσο τεράστιο ταλέντο έχω τελικά
στο να μεταβολίζω το κακό που μου ταίζουν, μετατρέποντάς το σε καλό δικό μου.
Τελικά αυτό είμαι:
περήφανος, ανυπότακτος,
συναισθηματικός αντάρτης._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.