Spykou

Σημεί0 μηδέν._

Δεν ξέρω αν μπορώ να σου το περιγράψω ακριβώς όπως το ένιωσα,
κι ας είμαι καλή στον χειρισμό των λέξεων.
Αλλά αυτό που ένιωσα σήμερα ήταν πολύπλευρο και πολυεπίπεδο.

Σαν τεκτονικός σεισμός που ταρακουνάει συθέμελα το μέσα σου
κι όποιες συνθήκες είχες εγκαταστήσει,
σωστές ή λάθος στη ζωή σου
κι εντέλει τις γκρεμίζει ολικά ή μερικώς.
Τα κακά νέα είναι ότι βλέπεις συντρίμμια τον κόπο σου.
Και μέσα στα συντρίμμια τα υπάρχοντά σου, που όταν τα διάλεγες, έκανες όνειρα για το πώς θα τα ζούσες.
Και, ναι, έχεις δικαίωμα να τα κλάψεις. Όσο χρειαστείς. Εσύ!

Τα καλά νέα είναι ότι γκρεμίζοντάς τα, εσύ ουσιαστικά για πολλοστή φορά,
η ζωή σου γίνεται ένα μεγάλο οικόπεδο, με συντρίμμια μεν, αλλά έτοιμο να ξανα-ανοικοδομηθεί, δε.
Κι εγώ, ξέρεις ήδη ότι προτιμώ να στέκομαι στην καλή πλευρά του νομίσματος, αφού θρηνήσω λίγο αυτό που (επιλέγω να) χάσω φαινομενικά.

Σήμερα λοιπόν, έκλεισε ένα τεράστιο κεφάλαιο στη ζωή μου.
Με έναν τρόπο ασυναίσθητο, στάθμευσα το αυτοκίνητό μου στην ίδια θέση,
είδα τους ίδιους, δικούς μου ανθρώπους,
είχα την ίδια μπόλικη κούραση, σωματική και ψυχική,
μύρισα τις ίδιες μυρωδιές,
έκανα αντίστροφα τις ίδιες κινήσεις,
στον ίδιο χώρο.

Κι έκλεισα ένα κεφάλαιο, τεράστιο τόσο χρονικά, όσο και σε σημαντικότητα και κόπο.

Σήμερα, ακριβώς τρία χρόνια μετά,
την ίδια ακριβώς ημερομηνία,
ξεκινάω ένα ολοκαίνουργιο κεφάλαιο.
Με πιο ώριμα,
παντελώς εμπλουτισμένα όνειρα και στόχους.
Με έναν εαυτό πολύ πιο δυνατό,
που δε φοβάται σχεδόν τίποτα,
κυρίως το να καταβάλει κόπο για να πετύχει.

Σήμερα ξεκινάω ένα ολοκαίνουργιο κεφάλαιο,
έχοντας ολοκληρώσει το προηγούμενο που ήταν η ώρα του να ολοκληρωθεί.

Σήμερα ξεκινάω ένα ολοκαίνουργιο κεφάλαιο,
σε ολόλευκη σελίδα, με την πένα μου ετοιμοπόλεμη στο χέρι μου
κι ένα μυαλό γεμάτο σκέψεις κι όνειρα.

Σήμερα ξεκινάω.
Βρίσκομαι στο εκκίνησης των νέων μου ονείρων.
Σήμερα… ξανά…
Σημείο μηδέν._

facebook Share on Facebook