Σε μια άλλη ζωή, κανονικά…

Σε μια άλλη ζωή, κανονικά,
δεν θα ‘πρεπε να επενδύω σε ανθρώπους,
γιατί πολλές φορές έπεσε έξω το ποντάρισμά μου.

Σε μια άλλη ζωή, κανονικά,
δε θα ‘πρεπε να θέλω να βοηθήσω,
γιατί πολλές φορές, όταν ξέπνοα χρειαζόμουν βοήθεια, δεν βοηθήθηκα.

Σε μια άλλη ζωή, κανονικά,
δε θα ‘πρεπε να φροντίζω κανέναν,
γιατί δεν φροντίστηκα όσο φρόντισα.

Σε μια άλλη ζωή, κανονικά,
δε θα’πρεπε να δίνω απλόχερα,
γιατί δεν πήρα όσα χρειαζόμουν.

Σε μια άλλη ζωή, κανονικά,
δε θα ‘πρεπε να χαρίζω τις αλήθειες μου και τις λέξεις μου,
γιατί, εμένα δεν μου χαρίστηκε τίποτα ποτέ.

Σε μια άλλη ζωή, κανονικά,
δε θα ‘πρεπε ν’αγαπάω ελεύθερα, μα απόλυτα
γιατί δεν αγαπήθηκα όπως αγάπησα.

Αλλά στη δική μου ζωή, φυσιολογικά…
Θα επενδύω χωρίς φόβο,
Θα βοηθάω άδολα,
Θα φροντίζω με αγάπη,
Θα δίνω αμέτρητα,
Θα χαρίζω απλόχερα,
Θ’αγαπάω ατέλειωτα.
Γιατί έτσι είμαι φτιαγμένη.
Από αυτή τη στόφα ανθρώπου.

Και να σου πω κάτι;
Δε μετανιώνω.
Δεν έχασα.
Μόνο έμαθα.
Και εντέλει, κέρδισα.
Την οριοθέτηση των κόκκινων γραμμών μου,
τη μνήμη του να μην παίρνεις και
την επιλεκτικότητα του πού αξίζει να προσφέρεις τελικά.

Γιατί πάντα κάπου στην πλάση
υπάρχει ένα χρυσάνθεμο που περιμένει
τον ήλιο σου.

Βρες το, μάθε το να ανθίζει
κι εκείνο θα σε μάθει να λάμπεις.
Μαζί του._