Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι
την 19η Φεβρουαρίου θα την γιορτάζω πάντα.
Προσπαθώ να με θυμηθώ τρία χρόνια πριν.
Εμένα και τη ζωή μου και δεν μας αναγνωρίζω. Λες και τα είδα σε εφιάλτη όλα και μετά ξύπνησα με ταχυκαρδία από την αγωνία.
Ένα φοβισμένο και διαλυμένο πλάσμα ήμουν,
που ένιωθε ότι δεν αγαπήθηκε ποτέ
και μια μέρα έφτασε σε απόγνωση και τα διέλυσε όλα.
Και τα ξεκίνησε όλα από την αρχή.
Αποφυλακίστηκε από μια τοξική μακροχρόνια σχέση,
απαρνήθηκε την αυτοεξορία της,
επαναπατρίστηκε πιο δυνατή από ποτέ,
κι άρχισε να χτίζει και να χτίζει μανιωδώς, σαν να μην επρόκειτο να ξημερώσει το αύριο.
Πληγωμένη, διαλυμένη και σε απόγνωση.
Είχα αποδεχτεί ότι δεν θα αγαπηθώ όπως πάντα ποθούσα,
κι όπως πάντα προσπαθούσα αιματηρά να αγαπηθώ.
Αποδέχτηκα τότε τον εαυτό μου και τα “θέλω” μου για πρώτη φορά κι άλλαξα.
Άλλαξα τόπο, σώμα, όψη, βλέμμα, ψυχοσύνθεση.
Άλλαξα τρόπο σκέψης, αντίληψης, δράσης κι αντίδρασης.
Άλλαξα ολόκληρη τη ζωή μου.
Δεν θα σου πω ότι ήταν εύκολο,
κάθε άλλο. Μα θα σου πω ότι γίνεται.
Κι ότι άξιζε όσο τίποτα κι ας κόστισε πολύ.
Είναι φορές που θυμάμαι πώς ήμουν και πώς ένιωθα μόλις 3 χρόνια πριν και δεν με αναγνωρίζω!
Είναι φορές που μου θυμώνω για τότε.
Είναι φορές που με δικαιολογώ.
Είναι φορές που δεν θυμάμαι.
Είναι περίεργο αλλά όσο απομακρύνεσαι από ό,τι έζησες,
τόσο πιο μικρά γίνονται αυτά στην ψυχή σου. Και στο μυαλό σου.
Και όσο πιο μικρά γίνονται,
άλλο τόσο ασήμαντα στέφονται.
Γιατί η ζωή κυλάει, όπως αγαπάω να λέω,
κι αν κάτι οφείλεις είναι να κυλάς κι εσύ μαζί της και να αλλάζεις μεταμορφώνοντάς σε σε έναν καλύτερο εαυτό, σταθερά πορευόμενος προς την ευτυχία σου.
Την εξατομικευμένη, όπως εσύ την ορίζεις.
Την φυσιολογική, όπως την ορίζει η δική σου μοναδική φύση.
Αν πριν τρία χρόνια μου έλεγες ότι
θα αγαπιόμουν τόσο, θα γελούσα.
Αν τρία χρόνια πριν μου έλεγες ότι θα έλεγα τόσο περήφανα την αδιαπραγμάτευτη αλήθεια μου, θα σε περνούσα για τρελό.
Αν τρία χρόνια πριν μου έλεγες ότι θα με διάβαζαν τόσα ζευγάρια μάτια κάθε βράδυ, θα σου έλεγα ότι με μπέρδεψες με κάποια άλλη.
Αν τρία χρόνια πριν μου έλεγες ότι θα απαντάω σε μηνύματα και σχόλια που εκφράζουν βαθιά ειλικρινή “ευχαριστώ” γιατί δίνω κουράγιο σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, θα έκλαιγα θεωρώντας ότι παίζεις με τον πόνο μου, ούσα διαλυμένη τότε.
Αν τρία χρόνια πριν μου έλεγες ότι θα γράψω #ΤοΒιβλ1ο ΜΟΥ, θα σου έλεγα ότι έχεις χάσει τελείως τα λογικά σου.
Κι όμως… πόσο άλλαξαν όλα σε τρία μόνο χρόνια…αφού άλλαξα εγώ η ίδια πρώτα…_
💣και μόλις σήμερα, την 19η Φεβρουαρίου 2020, τρία χρόνια μετά την αναγέννησή μου, σου ανακοίνωνω ότι έρχεται… #ΓιαΚάτιΛάθηΚαιΚάτιΠάθη #ΤοΒιβλ1ο!
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.