Spykou

Προσεχώς +1._

Έμεινε μόνο μία ώρα πια
και εγώ θα αλλάξω πάλι.
Ηλικία αυτή τη φορά.
Κάπως περίεργο το συναίσθημα της επιβεβλημένης αλλαγής
και εγώ με τις επιβολές δεν τα πάω καλά.
Με κάποιον τρόπο ο χρόνος απλά περνάει,
και χωρίς να σε ρωτάει αν συμφωνείς ή όχι,
σου αλλάζει μια προσωρινή έστω σταθερά σου.

Δεν λυπάμαι που μεγαλώνω,
το θεωρώ κανονικό- και ας μην την πολυσυμπαθώ αυτή τη λέξη.
Ούτε που αλλάζω με πειράζει,
είναι … Εντάξει.
Άλλωστε εγώ αν κάτι κάνω σταθερά,
αυτό είναι να αλλάζω.
Μέσα μου. Εγώ η ίδια.
Οπότε ο χρόνος δεν περνάει απλά.
Γράφει πάνω μου, αλλά γράφει και μέσα μου.

Νομίζω ότι η χρονιά αυτή τα είχε όλα.
Ίσως είναι η πρώτη χρονιά μου
που μπορώ να σου πω, με τόση ειλικρίνεια, ότι ήταν τόσο γεμάτη.
Είχε μια πληρότητα μεν,
που δεν οδήγησε στην εκπλήρωση όμως.
Αποφάσεις, μετακομίσεις, αλλαγές,
σμιξίματα, αποχωρισμούς,
ευτυχίες, δράματα,
χαμόγελα, δάκρυα,
αγκαλιές, μοναξιές,
όνειρα και εφιάλτες.
Αλλά έτσι δεν είναι η ζωή;

Ξέρεις, τώρα που το σκέφτομαι,
κάθε προσωπική χρονιά μας,
αυτή που ξεκινάει την μέρα των γενεθλίων μας
και λήγει την προηγούμενη αυτών την επόμενη χρονιά,
είναι μια μικρή ζωή.
Μια μικρή μετενσάρκωση,
σαν παράδοση σκυτάλης από τον έναν εαυτό στον επόμενο.
Τον πιο εξελιγμένο.
Τον βελτιστοποιημένο.
Τον σοφότερο.

Δεν μετανιώνω για τίποτα.
Ό,τι έζησα, καλά έκανα και το έζησα.
Έγραψε πάνω μου, μα κυρίως έγραψε μέσα μου.
Και αν κάτι αξίζει στη ζωή
είναι ό,τι συμβαίνει, ό,τι μοιράζεσαι και ό,τι κάνεις
να ακουμπάει το μέσα σου.
Να εφάπτεται αυτού.
Ιδανικά να το συμπληρώνει και όχι να το πληγώνει.
Αλλά σίγουρα να το επηρεάζει.
Και εσύ θα δεις πώς θα το διαχειριστείς μετά. Και τί θα θελήσεις να σε κάνει αυτό.
Να μην είναι αδιάφορο πάντως.
Να μην σε αφήνει ανέπαφο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όποιον συνάντησα αυτή την πολύ δική μου χρονιά,
που ξεκινάει πάντα στις 26 Μάη και τελειώνει στις 25 τον ίδιο μήνα την επόμενη χρονιά.
Ήσασταν όλοι πολύτιμοι γιατί η όποια ευχάριστη ή δυσάρεστη επαφή μας
με έκανε να μάθω κάτι για τον εαυτό μου ή να αλλάξω κάτι σε αυτόν όταν έκρινα ότι χρειάστηκε.

Ένα τιτανομέγιστο ευχαριστώ σε σένα που με διαβάζεις κάθε βράδυ και επιτρέπεις στις λέξεις μου να τρυπώνουν στην καρδιά και στο μυαλό σου.

Μια μεγάλη αγκαλιά σε σένα που με εμπιστεύθηκες, εμένα και τις πιο αληθινές λέξεις μου τόσο ώστε να διαβάσεις #ΤοΒιβλ1ο μου.
Ήταν απελευθέρωση για μένα το γράψιμό του κα ανείπωτη χαρά η αγάπη και ο σεβασμός που του έδειξες.

Να αγαπάς και να κουμπώνεις.
Να επενδύεις και να εξελίσσεσαι.
Να γεννάς πάντα έναν εαυτό που δεν ήξερες πόσο σου μοιάζει.
Να γελάς και να προχωράς.
Σε φιλώ και σε ευχαριστώ για κάθε ένα από τα 366 φετινά μου βράδια, που μοιράστηκα τις σκέψεις μου μαζί σου και τις καλοδέχτηκες.

Εγώ, προσεχώς +1._

facebook Share on Facebook