Είναι κάτι περίεργα βράδια
που ενώ περίμενες ότι θα είναι ανοιξιάτικα,
δυστυχώς είναι ακόμα χειμώνας…
Και κοιτάς τη ζωή σου προς τα πίσω,
από πού ξεκίνησες,
πόσο διαδρομή έκανες,
πόσες φορές σκόνταψες,
πόσο προσπάθησες,
πόσα απαρνήθηκες κι άλλα πόσα αποχωρίστηκες,
πόσα θυσίασες και πόσα περίμενες,
πόσα προσδοκούσες και πόσο πάλεψες για αυτά,
πόσο άλλαξες και πόσο δυνάμωσες αναγκαστικά,
και συνειδητοποιείς ότι τελικά,
σε όλη σου τη διαδρομή,
πάντα κάτι έλειπε.
Την κάθε δεδομένη στιγμή,
ενώ τόσο προσπαθούσες να κατακτήσεις τη ζωή,
εκείνη πάντα σου κρατούσε κάτι πίσω.
Πάντα κάτι έλειπε…_
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.