Δεν ξέρω αν υπάρχει πιο σημαντικό
δώρο από το να προσφέρεις
τον χρόνο σου σε κάποιον.
Νομίζω είναι απόδειξη αγάπης,
και ίσως τελικά να είναι το εξέχον-με διαφορά- ζητούμενο…
Ο χρόνος είναι ζωή.
Όταν ξέρεις να τον χρησιμοποιείς σωστά, φυσικά. Προς όφελός σου.
Ο χρόνος, λοιπόν, στη δική μου ζωή έχει μια ξεχωριστή σημασία πλέον.
Κοιτώντας πίσω και πιο πίσω και άλλο πιο πίσω,
σου το έχω ξαναπεί… σχεδόν δεν με αναγνωρίζω.
Κυρίως το μέσα μου δεν αναγνωρίζω.
Γιατί αλλάζω. Κάθε μέρα κάτι αλλάζει μέσα μου.
Οι πληγές μου θρέφουν, και ας μένουν σημάδια σε μερικές…
Οι αλήθειες μου ξεκαθαρίζονται όλο και πιο πολύ, και ας μην μου αρέσουν κάποιες…
Η καρδιά μου χτυπά πάντα σαν τρελή, και ας μην λαχταρά συνέχεια με την ίδια θέρμη τα ίδια πράγματα…
Τα όνειρά μου; δεν ξέρω. Ίσως και αυτά αλλάζουν σιγά σιγά πλέον…
Αλλάζω, όλα μέσα μου αλλάζουν.
Αναδιατάσσονται.
Και ας φαίνομαι σταθερή έξω μου.
Και ας νομίζουν οι περισσότεροι ότι είμαι αμετακίνητη και παγωμένη στην ίδια θέση.
Εγώ ξέρω ότι δεν είμαι.
Δεν είμαι η ίδια που ήμουν ακόμα και πριν τρεις μήνες,
πόσο μάλλον πριν έναν χρόνο.
Αλλάζω κάθε μέρα…
Γιατί στη δικιά μου ζωή,
Ο χρόνος δεν περνάει απλά,
με αλλάζει._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.