Δεν ξέρω, στ’ αλήθεια, πόσες φορές
μπορεί να ερωτευτεί ένας άνθρωπος.
Κι αν, τελικά, μπορεί παραπάνω από μία,
αν όλοι οι έρωτές του έχουν την ίδια ένταση και αν γράφουν παντοτινά μέσα του, ακόμα και αν δεν κρατήσουν για πάντα…
Ο έρωτας, βλέπεις, για μένα ήταν
μέχρι πολύ πρόσφατα αχαρτογράφητη γη.
Ένας προορισμός που δεν ήξερα αν θα φτάσω,
ούτε αν τελικά την ήθελα ή την μπορούσα την άφιξή μου στην πατρίδα αυτή.
Γιατί ο έρωτας, τώρα πια ξέρω,
είναι μια μικρή πατρίδα.
Ένα ζεστό σπίτι.
Μια τρυφερή αγκαλιά.
Ένα ακριβές κούμπωμα.
Ένα ακατανίκητο αν-οίκω.
Πολλά πολύχρωμα όνειρα.
Έχει πόνο αλλά όχι αβάσταχτο και όχι διαρκή.
Έχει δάκρυα αλλά μερικά είναι χαράς.
Έχει, ίσως, και μοναξιά, αν σου λείπει ο έρωτάς σου.
Ο έρωτας δεν είναι κεφάλαιο.
Είναι βιβλίο ολόκληρο. Από μόνος του ένας τόμος.
Και τελικά, νομίζω ότι δεν έχει σημασία πόσους ερωτάκους ένιωσες,
αλλά ποιός είναι ο τελευταίος σου έρωτας
και αν, σε βάθος χρόνου, ζώντας τον
θα αποδειχθεί και ο μεγαλύτερος.
Παρ’όλα αυτά…
Ο έρωτας είναι σαν τη διαθήκη.
Ο τελευταίος αναιρεί όλους τους προηγούμενους._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.