Ξέρεις, όποτε έψαχνα για τίτλο στη ζωή κάποιου
ήταν γιατί, στην πραγματικότητα, προσπαθούσα ζόρικα να τρυπώσω βρίσκοντας μια θέση εκεί.
Κι ας μην είχε κάνει κανείς χώρο για μένα.
Περίεργο, αλλά δεν πίστεψα ποτέ,
στ’αληθινά, ότι
οι τίτλοι έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από την ουσία.
Και πάντα προσπαθούσα να πορεύομαι
πλάι στη δύναμη της ουσίας, σ’ένα κόσμο
που διψάει για ρηχούς τίτλους.
Ήταν δύσκολος δρόμος, δε λέω,
κακοτράχαλος, σκοτεινός, μοναχικός
αλλά ο απόλυτα αληθινός για μένα.
Ο μόνος τίτλος που ονειρεύτηκα,
για τον μόνο που αξίζει να παλέψω,
να δωθώ, να δώσω,
να επενδύσω, να ζητήσω,
να ρισκάρω, να αφεθώ,
να ζήσω,
είναι ένας!
ΕΝΑΣ!
“Ο άνθρωπός μου”._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.