Οι σχέσεις είναι ένα πιάτο φαγητό…

Δεν υποστηρίζω την έκφραση
“Ο έρωτας περνάει από το στομάχι”..
Μη σκεφτείς ότι πιάστηκα από αυτές τις έξι λέξεις.
Δεν ήμουν ποτέ προβλέψιμη στις απόψεις μου, άλλωστε.
Κι αυτό το ξέρεις, ήδη.
Ο έρωτας, για μένα, ξεκινάει,
αλωνίζει, θερίζει,
τρέχει, κυνηγιέται, κατοικεί
και τελειώνει στο μυαλό.

Τί ξεκίνησα να σου λέω;
Α! Ναι!
Ένα πιάτο φαγητό είναι οι σχέσεις.
Καλομαγειρεμένο και γευστικό.
Μεστό και χορταστικό.
Αποτελούμενο, ιδανικά, από υλικά
που ταιριάζουν μεταξύ τους.
Μπορεί να μην είναι ίδια,
ή μπορεί και να ‘ναι της ίδιας κατηγορίας.
Μπορεί να έχουν προβλέψιμο γευστικό συνδυασμό,
ή μπορεί να μην είχες σκεφτεί ποτέ ότι θα ταίριαζαν.
Μπορεί να είναι κοινά υλικά,
ή μπορεί να ‘ναι τα πιο δυσεύρετα.
Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία.
Το μόνο που θα κάνει το πιάτο να ξεχωρίζει,
αυτό που θα το κάνει να μείνει αξέχαστο,
το χαρακτηριστικό που θα το κάνει να το λιμπιστείς είναι μόνο ένα:
Να ταιριάζουν τα υλικά μεταξύ τους.
Να δένουν αρμονικά.
Να συνυπάρχουν χωρίς το ένα να εξαφανίζει το άλλο.
Να έχουν ισάξια βαρύτητα στο φαγητό.
Να απογειώνει ο συνδυασμός τους.
Το σύνολό τους.
Όχι το καθένα μόνο του.

Από την άλλη…
Ένα πιάτο μπορεί να είναι
κακομαγειρεμένο και άγευστο.
Κακόγευστο και ανίκανο να ικανοποιήσει
τους γευστικούς σου κάλυκες.
Αυτό δεν σημαίνει ότι φταίει το ένα από τα υλικά. Ή και όλα τους.
Ότι κάποιο ήταν κακό ή φτηνό ή χαλασμένο.
Συμβαίνει, απλά, γιατί τα συστατικά του πιάτου δεν ήταν προορισμένα να ταιριάξουν.
Συνήθως λόγω της σύστασης του καθενός.
Δεν πέτυχε ο συνδυασμός τους
Σε κάποιο άλλο πιάτο όμως,
σίγουρα θα βρουν το ιδανικό τους ταίριασμα.

Και ξέρω, μπορεί να με πέρασες για τρελή όταν ξεκίνησες να με διαβάζεις.

Αλλά, για πέσμου τώρα…
Ένα πιάτο φαγητό.
Αυτό είναι οι σχέσεις.
Όχι;_