Στις μαυρίλες πάνω
στους τοίχους της ζωής σου
να γράφεις την νέα ιστορία σου
μ’ ολόλευκα γράμματα.
Έτσι, για να τους ξασπρίσεις!
Και να τα κάνεις ολοστρόγγυλα,
τα γράμματά σου, χωρίς αιχμές.
Έτσι, για να ‘ναι εξαγνισμένα από το κακό.
Και να ‘ναι μεγάλα και περήφανα.
Έτσι, για να θυμάσαι τη δύναμή σου.
Μα να μην ξεχνάς να πατάς έντονα
τις κόκκινες γραμμές σου.
Για σένα και για τους άλλους.
Οι κόκκινες γραμμές σου να φαίνονται, γιατί είναι τα νέα, τόσο ευδιάκριτα, όριά σου._
*αυτό είναι και το “μυστικό” της επιλογής των χρωμάτων στα λογάκια μου. Γιατί πολλοί με ρωτάγατε πώς κ διάλεξα τα συγκεκριμένα χρώματα*
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.