Στο παρελθόν τα “θέλω” μου τα κακομεταχειρίστηκα πολλές φορές.
Τα έκρυψα.
Τα έθαψα.
Τα ξέχασα.
Τα καταπίεσα.
Τα μίσησα.
Τα πολέμησα.
Τα αγνόησα.
Τα παράκουσα.
Τα λεηλάτησα.
Τα βεβήλωσα.
Τα καθαίρεσα.
Τα αποποιήθηκα.
Τα αποκαθήλωσα.
Τα δαιμονοποίησα.
Τα απαρνήθηκα.
Τα ξεπούλησα.
Τα εκποίησα.
Τα πέταξα.
Τα πέθανα.
Τα πλήγωσα.
Τα απαρνήθηκα.
Τα άλλαξα.
Τα άλλαξα.
Τα άλλαξα.
Πολλές φορές.
Για να συνύπαρξω με ανθρώπους που ήταν βαφτισμένοι “δικοί μου άνθρωποι”.
Για να συμβαδίσω μαζί τους.
Για να συμπορευτώ πλάι τους.
Πόσα λάθος έκανα!
Πόσο άδικη υπήρξα απέναντί μου!
Κι άλλο πόσο άδικη απέναντί στα ταλαίπωρα “θέλω” μου!
Πόσο με βασάνισα!
Πόσο δεν άξιζαν τελικά ούτε μια τόση δα θέση όλοι εκείνοι στη ζωή μου!
Πόσο μόνη μου ήμουν πάντα, υπερπροσπαθώντας να γίνω αποδεκτή!
Και μετά, … άλλαξα εγώ ολόκληρη.
Κι άλλαξα και τους ανθρώπους γύρω μου.
Μείνανε ελάχιστοι σταθεροί από το παρελθόν. Κι ήταν μόνο αυτοί που άξιζαν να είναι δίπλα μου.
Δίπλα σε μένα και τα αλύγιστά μου, πια, “θέλω”.
Τα αδιαπραγμάτευτα.
Τα περήφανα.
Τα ολοφάνερα.
Τα ολοζώντανα.
Τα μεγάλα.
Τα άπιαστα.
Τα πιθανά.
Τα απίθανα.
Τα ονειροπόλα.
Τα δυνατά.
Τα τρυφερά.
Τα αναζωπυρωμένα.
Τα φλεγόμενα.
Τα εύθραυστα.
Τα αποφασιστικά.
Τα βασανισμένα.
Τα βασανιστικά.
Τα λυτρωτικά.
Τα καταπληκτικά.
Τα ολόδικά μου, τα αλύγιστα “θέλω” μου.
Αυτά που πια δεν θα απαρνηθώ ποτέ ξανά._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.