Οι άνθρωποι, που λες, είναι νομίζω σαν τα βιβλία.
Όλοι έχουν ένα εξώφυλλο,
Άλλοι σου αρέσουν με την πρώτη ματιά,
Άλλοι πάλι δεν σε ελκύουν.
Μερικοί έχουν ενδιαφέρουσα πλοκή,
άλλοι είναι παγερώς αδιάφοροι και τους διασχίζεις βαρυγκομώντας.
Κάποιοι έχουν πολύ πλούσιο και ενδιαφέρον περιεχόμενο,
κάποιοι είναι απλά για να περάσεις μετρίως την ώρα σου.
Λίγοι έχουν ποιότητα και αρκετά να σου μάθουν,
άλλοι είναι σαν να μη σε άγγιξαν ποτέ.

Οι άνθρωποι είναι σαν τα βιβλία,
σου αφήνουν μια επίγευση,
Άλλοι γλυκιά, άλλοι θεόπικρη.
Κάποιους τους θυμάσαι για πάντα γιατί γράφουν μέσα σου,
έχοντας αγγίξει ό,τι πιο τρυφερό γέννησε ποτέ η ψυχή σου,
άλλους θέλεις να τους ξεχάσεις γιατί δεν σου έδωσαν ποτέ τίποτα ουσιώδες τελικά.
Κάποιοι σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο για τον εαυτό σου και θέλεις να τους ξαναδιαβάσεις ξανά και ξανά,
άλλοι είναι τόσο ρηχοί που δεν έχουν τίποτα να σου δώσουν, όσες φορές και αν τους διαβάσεις.
Κάποιων οι αλήθειες κουμπώνουν πάνω σου σαν δικά σου κομμάτια,
άλλοι πάλι, είναι δυσνόητοι ή και ακατανόητοι.
Κάποιων περιμένεις με αγωνία τη συνέχεια,
άλλοι σε αφήνουν με ερωτηματικά και σιχτιρίζεις τον χρόνο που έχασες.

Οι άνθρωποι είναι σαν τα βιβλία. Όχι; _