[#ΜαζίΒάζουμεΤελεία είναι οι δικές μας λέξεις. Οι δικές σου και οι δικές μου #μαζί.
Οι απαντήσεις σου στο Facebook και στο Instagram στην ενότητα #ΑνΈβαζεςΤελεία κάθε Δευτέρα, τις Τρίτες θα γίνονται κείμενα! #Πάμε;]
Ξεκίνησε η άνοιξη και εγώ ψάχνω ακόμα τρόπο να διώξω τη βαρυχειμωνιά που άφησες μέσα μου.
Πηγαία, σχεδόν αδιαφορώ για εκείνη,
αλλά δεν θέλω να ξαναγίνουν όλες οι εποχές ίδιες για μένα…
Ξεκίνησε η άνοιξη και εγώ παλεύω ακόμα.
Προσπαθώ να κλείσω τρύπες και πληγές – δεν ήταν και λίγες αυτές που άνοιξες.
Ξεκίνησε η άνοιξη και εγώ προσπαθώ κάπου στο βάθος -έστω!- να δω κάτι χαρμόσυνο και έναν ήλιο να έρχεται!
Μάλλον θέλω διακαώς να τελειώσει αυτή η δανεική ζωή που ζω- που όλοι μας ζούμε, αυτή την παράνοια.
Ξεκίνησε η άνοιξη και εγώ προσπαθώ να ακολουθήσω το παράδειγμά της: να ξεκινήσω και εγώ!
Να γίνω εποχή, χρώμα, μυρωδιά.
Να ανθίσω ξανά.
Ξεκίνησε η άνοιξη και εγώ ανυπομονώ να δω το πρώτο χελιδόνι.
Στην καρδιά και στα χείλη μου.
Ίσως κάπως ανέτοιμη ή μπορεί και κουρασμένη,
προσπαθώ χλιαρά να ηρεμήσω.
Να φέρω φως στη ζωή μου ξανά.
Η άνοιξη ήταν πάντα η αγαπημένη μου εποχή. Σήμαινε για μένα αλλαγές, γεννήσεις και αναγεννήσεις.
Ξεκίνησε η άνοιξη και εγώ προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά.
Η άνοιξη είναι σαν τη ζωή, όπως η δεύτερη θα έπρεπε να είναι!
Ξεκίνησε η άνοιξη και εγώ βγαίνω στο μπαλκόνι όπου κλεφτά, κάπως εμμονικά, αναζητά στερημένη η όσφρηση μου να χορτάσει από τις μυρωδιές των λουλουδιών. Μάταια…
Προφανώς πρέπει να περιμένω. Και άλλο.
Ξεκίνησε η άνοιξη και εγώ θέλω να δω τους φίλους μου επιτέλους.
Να πιω έναν καφέ στην παραλία.
Να χαμογελάσω στον σερβιτόρο και να δει το χαμόγελό μου. Και εγώ το δικό του.
Ξεκίνησε η άνοιξη και εγώ ανυπομονώ να έρθει το καλοκαίρι.
Θέλω να πάω διακοπές. Στερήθηκα πολλά όλα αυτά τα χρόνια. Το δικαιούμαι.
Πρέπει να μπορέσω να μου το προσφερω! Όλο με ξεχνάω…
Ξεκίνησε η άνοιξη και εγώ προσπαθώ κάπως ξέπνοα να την εμπιστευτώ και να ξεκινήσω και εγώ μαζί της. Ξανά.
Μπας και ανθίσει και μένα η ψυχή μου. Ξανά._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.