Να θέλεις να αγαπηθείς για αυτό που είσαι, όχι παρά αυτό._

Κάπου κάποτε είχα διαβάσει το ρητό:
“Μαγκιά είναι να σε αγαπάνε παρά το ότι είσαι αυτό που είσαι.”
Κι η αλήθεια είναι ότι τότε μου
είχε φανεί σωστό.
Ή, μάλλον, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν μου είχε φανεί
τόσο λάθος, όσο μου φαίνεται τώρα που σου γράφω.

Γιατί σήμερα, με το σημερινό μου μυαλό
και την διαγεγραμμένη μου πορεία,
όλες μου τις αλλαγές μου,
τις εξωτερικές, μα κυρίως, τις εσωτερικές,
για όλα τα μικρά και τα μεγάλα που κατέκτησα,
τους πολέμους που κέρδισα και τις μάχες που με δίδαξαν,
μου φαίνεται παντελώς λάθος το να θέλω να αγαπηθώ παρά αυτό που είμαι και όχι για αυτό που είμαι ακριβώς.

Φαντάζομαι ότι αυτός που είπε ότι
η μαγκιά είναι να σε αγαπάνε παρά το ότι είσαι αυτό που είσαι,
εννοούσε ότι θέλει να τον αγαπάνε παρά τα άπειρα ελαττώματά του.

Κι έρχομαι εγώ τώρα να ρωτήσω:
το θέμα είναι να σε αγαπάνε παρά τα ελαττώματά σου; παραβλέποντας τα δηλαδή;
Αγνοώντας τα; Υπομένοντάς τα;
Και για πόσο θα κρατήσει η αγάπη αυτή;!

Μήπως θα ήταν καλύτερα,
να έχεις εσύ λιγότερα ελαττώματα
πιο μαλακά, πιο ελαφριά, πιο διαχειρίσιμα,
ώστε να σε αγαπάνε ακριβώς για αυτό που είσαι κι όχι παρά αυτό;
Το θέμα είναι να έχεις ελαττώματα και οι άλλοι να τα παραβλέπουν ή να τα αντέχουν;
Δηλαδή να είναι στην ευχέρεια των άλλων αν εσένα σου αξίζει να αγαπηθείς;
Ή εσύ να είσαι ένας άρτιος, όσο γίνεται πιο ίσιος άνθρωπος,
χωρίς σκληράδες και χοντράδες
και να σε αγαπάνε ακριβώς για αυτό που είσαι;

Και τελικά, η αγάπη φτιάχτηκε για να σε ανέχονται κάποιοι, πιστεύεις
ή για να γίνεσαι καλύτερος εαυτός ζώντας την;

Με βεβαιότητα θα σου πω ότι,για μένα,σκοπός είναι η δεύτερη επιλογή.
Κι έτσι, αληθινά θα σε προτρέψω:
Να θέλεις να αγαπηθείς για αυτό που είσαι,
κι όχι παρά αυτό που είσαι._