Η ζωή, λένε, είναι δώρο.
Και έρχομαι τώρα εγώ,
ανατρεπτική ως συνήθως,
να σου δώσω μια άλλη οπτική.
Τη δική μου.
Η ζωή, ας πούμε ότι είναι δώρο
επειδή σου χαρίζεται με έναν τρόπο.
Αν και… για να γεννηθείς στήθηκε
μια κούρσα σπερματοζωαρίων
και το πιο γρήγορο και δυνατό
συνάντησε το ωάριο που περίμενε
την άφιξη του πρώτου με σκοπό την
ένωσή τους.
Αν το σκεφτείς η ζωή σου ξεκινάει με μια ένωση,
και μέσα σου βαθιά,
μια ένωση μοναδική και δυνατή
είναι αυτή που μπορεί να δώσει ανάσα, ολοκλήρωση και ευτυχία στην ψυχή σου.
Άρα η ζωή δεν είναι ακριβώς δώρο.
Κάποιοι “έτρεξαν” για τη δημιουργία της,
απλά σε εσένα δωρίστηκε.
Ωστόσο, η καλή ζωή, σίγουρα,
δεν είναι δώρο,
είναι έπαθλο.
Και αυτός είναι ο μοναδικά σημαντικός και ουσιώδης αγώνας
που καλείσαι να δώσεις:
να ζήσεις ευτυχισμένος, με όποιο κόστος και κόπο μπορεί να εμπεριέχει η προσπάθειά σου αυτή.
Δεν λέω ότι είναι εύκολο.
Λέω όμως ότι γίνεται!
Η ευτυχία, λοιπόν, για να την κατακτήσεις, δεν θέλει τύχη!
Θέλει δύναμη. Ατσάλινη και αλύγιστη.
Θέλει να πιστέψεις σε αυτήν,
ότι όχι μόνο είναι επιτεύξιμη,
αλλά ότι την αξίζεις
επειδή την λαχταράς
Και να μάχεσαι για να την κερδίσεις. Κάθε μέρα.
Και στην προσπάθεια αυτή χρειάζεσαι
δύο όπλα:
Να είσαι ήρεμος,
χωρίς πανικό,
δίχως αγωνία,
χωρίς αμφισβήτηση του εαυτού σου.
Αλλά να είσαι και ανήσυχος,
να μην εφησυχάζεσαι σε μια ” εντάξει” ζωούλα,
στα λίγα,
στα σίγουρα,
στα χλιαρά.
Δεν κρύβεται εκεί η ευτυχία.
Δεν έχει την κρυψώνα της στα “πρέπει”,
στα δήθεν και στα περίπου.
Η ευτυχία θέλει ρίσκο.
Το απαιτεί, σχεδόν.
Μπορεί να τσακιστείς, ναι!
Αλλά προσπάθησες!
Και μαθαίνοντας να προσπαθείς,
την επόμενη φορά που θα αποφασίσεις να την κυνηγήσεις θα είσαι σοφότερος,
πιο σίγουρος, πιο έτοιμος και πιο μάχιμος.
Για αυτό σου λέω,
να πορεύεσαι ασταμάτητα στο μονοπάτι σου
και να είσαι ήρεμος,
αλλά να είσαι και ανήσυχος._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.