Να… ξέρεις;
Εγώ ποτέ δεν πίστευα ότι πρέπει
ν’ αλλάζουν οι άνθρωποι για
να ταιριάζουν.
Το θεωρούσα εντελώς άδικο, λίγο πρόσκαιρο και πολύ υποκριτικό.
Γιατί ν’αλλάξει κάποιος ώστε ν’αγαπηθεί; Άδικο!
Ποιός μπόρεσε
ν’αλλάξει για πάντα για κάποιον άλλον; Πρόσκαιρο!
Και αφού δεν μπορεί ν’ αλλάξει για πάντα, άρα προσποιείται για λίγο ότι άλλαξε πολύ. Και μετά επανέρχεται καταπιεσμένος. Υποκριτικό!
Κ όμως αλλοιώθηκα πολλές φορές
για να ταιριάξω.
Αλλά κανένα δέσιμο δεν ήταν για μένα.
Άλλα μου πέφτανε πολύ σφιχτά,
άλλα πολύ χαλαρά.
Και μετά ήρθες εσύ…
Και ταιριάξαμε χωρίς προσπάθεια.
Και συνδεθήκαμε σαν να ‘ταν αυτό το μόνο κατάλληλο.
Και κουμπώσαμε πριν το καταλάβαμε.
Και δεθήκαμε φιόγκος. Να μπορούμε να λυθούμε, μα να μη θέλουμε!
Και σμίξαμε σαν να ‘μασταν πάντα μαζί.
Μην αλλάξεις τίποτα.
Όπως ακριβώς είσαι, μείνε.
Με κάθε σου λάθος.
Με κάθε σου αδυναμία.
Με κάθε σου ψεγάδι.
Με κάθε σου ελάττωμα.
Ό,τι οι άλλες μίσησαν σε σένα,
εγώ το αγαπώ όσο τίποτα.
Γιατί όλα αυτά,
τα μικρά σου και τα μεγάλα σου,
τα λίγα και τα πολλά σου,
τα μέτρια και τα τέλειά σου,
τα σωστά και τα λάθη σου,
τα φωτεινά και τα σκοτεινά σου,
Όλα αυτά είσαι εσύ.
Και εγώ ερωτεύτηκα το σύνολό σου.
Όχι κάποια από τα χαρακτηριστικά σου, αποσπασματικά.
Εσένα ολόκληρο.
Έτσι σε θέλω: όπως είσαι.
Μόνο έλα. Ολόκληρος.
Όπως είσαι. Μόνο έλα._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.