Κούμπωνα, αλλά δεν παρασιτούσα._

Ξέρεις,
το να συνδέεσαι με κάποιον, με οποιονδήποτε τρόπο, τίτλο και χρόνο,
δεν τον χρήζει υπεύθυνο για τη ζωή σου.
Εσύ είσαι υπεύθυνος για εκείνη, αποκλειστικά.
Και αν φερθείς ανεύθυνα και δεν την φροντίσεις,
από κανέναν δεν δικαιούσαι να ζητήσεις τον λόγο πέρα από τον εαυτό σου.

Η σύνδεση δεν φέρει καμία υποχρέωση του άλλου,
πέρα από την απόλυτη ειλικρίνεια.
Ακόμα και αυτή που πονάει μερικές φορές.
Ακόμα και αυτή που δεν σε βολεύει
και αυτή που δεν σε εξυπηρετεί,
Αλήθεια είναι.
Και είναι πολύ πιο χρήσιμη από οποιοδήποτε άλλο υποκατάστατο κατασκεύασμα ομοιώματος αλήθειας.

Να συνδέεσαι, αληθινά.
Να κουμπώνεις.
Μα να έχεις αξιοπρέπεια.
Να είσαι ενήλικας. Πραγματικός.
Να ξέρεις που ξεκινάνε τα δικαιώματά σου και πού αρχίζουν οι υποχρεώσεις σου.
Πού τελειώνει η περηφάνεια σου
και πού ο εγωισμός σου.
Να θυμάσαι ότι την ευθύνη του εαυτού σου την έχεις αποκλειστικά εσύ.
Και να μην κλαίγεσαι.
Μάθε. Οπλίσου. Ενηλικιώσου. Προχώρα.

Ξέρεις, σου τα λέω όλα αυτά,
γιατί εγώ κούμπωνα.
Είχα πολλή αγάπη να δώσω πάντα.
Αλλά δεν παρασιτούσα.
Είχα βλέπεις και πολλή αξιοπρέπεια._