[#ΜαζίΒάζουμεΤελεία είναι οι δικές μας λέξεις. Οι δικές σου και οι δικές μου #μαζί.
Οι απαντήσεις σου στο Facebook και στο Instagram στην ενότητα #ΑνΈβαζεςΤελεία κάθε Δευτέρα, τις Τρίτες θα γίνονται κείμενα! #Πάμε;]
Κοντεύω να ξεχάσω όλα όσα κάποτε με έκαναν να χαμογελάω.
Ίσως έχω ξεχάσει ακόμα και να γελάω πια.
Κοντεύω να ξεχάσω την ξεγνοιασιά που πίστευα ότι κόντευα να κατακτήσω. Σαν από άλλη ζωή μου φαίνεται.
Ακόμα και τον τότε εαυτό μου νομίζω ότι έχω ξεχάσει.
Κοντεύω να ξεχάσω την φυσιολογική ζωή που πίστευα ότι χτίζω. Ζω μια ζωή γεμάτη κανόνες ξένους και δυσβάσταχτους. Ακατανόητους σχεδόν, πια.
Πού πήγε η ζωή που ετοίμαζα για μένα;
Κοντεύω να ξεχάσω πώς ήμουν παλιά. Κάποτε αυτό που είμαι τώρα θα το βάφτιζα “κατάντια”. Αλλά όχι, αυτή η ταμπέλα δεν μου αξίζει. Δεν φταίω εγώ και αρνούμαι να την επωμιστώ αυτήν την ήττα.
Κοντεύω να ξεχάσω τους φίλους μου. Η επαφή μας αντικαταστάθηκε από ψηφιακές κινούμενες εικόνες και αλλοιωμένες, από κακό σήμα, φωνές.
Πού είναι οι βόλτες μας; οι καφέδες μας; οι εκδρομές μας;
Κοντεύω να ξεχάσω πώς ήταν εκείνο το αίσθημα της ευτυχίας.
Πώς έμοιαζε η όψη μου όταν ένιωθα εγώ ευτυχισμένο πλάσμα.
Κοντεύω να ξεχάσω και σένα.
Τη μυρωδιά σου.
Τη γεύση της αγάπης σου.
Το γυμνό σου βλέμμα.
Την αγουροξυπνημένη φωνή σου δίπλα μου.
Κοντεύω να ξεχάσω πώς είναι να μ’ αγαπάς.
Κοντεύω να ξεχάσω τα όνειρά μου για μένα, για σένα και για εμάς.
Αλήθεια, πότε βγήκες από το όνειρο;
Κοντεύω να ξεχάσω όλα όσα σε θυμίζουν. Αναμνήσεις, στιγμές, μικρά σύμπαντα.
Κοντεύω να ξεχάσω ακόμα και αν τελικά θέλω να θυμάμαι.
Περίεργο δεν είναι;
Κοντεύω να ξεχάσω όλα αυτά που με πλήγωσαν.
Αν και κάποιες φορές ξεπηδάνε σαν φαντάσματα από κλειστές ντουλάπες.
Κοντεύω να ξεχάσω ποιό πλάσμα ήθελα να γίνω.
Ποιος άνθρωπος είμαι; ποιός γίνομαι;_
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.