Κατά κανόνα, να είσαι η εξαίρεση._

Και αν θέλεις να είσαι κάτι,
να είσαι το πιο όμορφο, το πιο γλυκό, το πιο ανέλπιστο.

Να είσαι το λουλούδι πάνω στην ξέρα,
ο ήλιος στη συννεφιά,
η βροχή στο διψασμένο χώμα.

Να είσαι το φως στο απόλυτο σκοτάδι,
η ελπίδα μέσα στην απελπισία,
το στήριγμα σε όλο το ασταθές του κόσμου.

Να είσαι η πυξίδα στον αποπροσανατολισμένο,
ο φάρος στην άγρια θάλασσα,
ο δροσερός αέρας στην έρημο.

Να είσαι η αγκαλιά μέσα στη μοναξιά,
το φιλί στο κλάμα,
η δύναμη όταν όλα λυγίζουν.

Να είσαι η καλοσύνη σε έναν κόσμο κακό,
ειρηνοποιός στους πολέμους
και πολεμιστής στη ζωή.

Να είσαι δίκαιος σε μια ζωή άδικη,
θαρραλέος όταν όλοι φοβούνται,
ειλικρινής μέσα στο ψέμα.

Να είσαι λέξη στις σιωπές,
η ανάσα όταν τελειώνει το οξυγόνο,
το όνειρο στις αϋπνίες.

Κατά κανόνα,
να είσαι η εξαίρεση._