“Με τρελλαίνεις,το καταλαβαίνεις;”, της είπε.
“Είσαι ό,τι καλύτερο έχω. Είσαι ο θησαυρός μου, το ξέρεις;”, του απάντησε.
Κι ήταν τότε που…
Σμίξανε δυο ζωές,
δυο μυαλά, δυο ψυχές,
δυο καρδιές, δυο ζευγάρια μάτια.
Ενώθηκαν τόσο φυσιολογικά,
όπως όριζε η δική τους ίδια φύση,
Κούμπωσαν με τόση ακρίβεια,
όπως κανόνισε, σχεδόν ερήμην τους, η αδιανόητη ομοιότητά τους,
Πλέχτηκαν τόσο αβίαστα,
όπως θέλησε, λες, η γραμμένη μοίρα τους,
Δέθηκαν τόσο σφιχτά,
όπως, μάλλον τελικά, δένει η κόκκινη κλωστή των προορισμένων.
Ήταν τότε…
Εκείνη την τόσο δα μικρή στιγμούλα,
που όμως ήταν κάτι λίγο παραπάνω
από το πάντα…
Ήταν τότε …
Εκείνη τη μαγική μικρή στιγμούλα που
γεννήθηκε ο Έρωτας._
#ΚαιΉτανεΜάης
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.