Ξέρεις, έχω εισπράξει πολλή αδιαφορία στη ζωή μου.
Παρόλο που εγώ δεν υπήρξα αδιάφορη απέναντι σε κανέναν, βίωσα μπόλικη από δαύτη.
Αδιαφορία για το πώς σκέφτομαι.
Αδιαφορία για το πώς νιώθω.
Αδιαφορία για το πώς ζω.
Αδιαφορία για το αν και πώς τα βγάζω πέρα.
Αδιαφορία για το τί θέλω.
Αδιαφορία για το τί χρειάζομαι.
Αδιαφορία για το πώς διαχειρίζομαι τις καταστάσεις.
Αδιαφορία για το πόσο πιέζομαι.
Αδιαφορία για το πόσο ζορίζομαι.
Σε ό,τι μου συνέβαινε. Από διάφορους ανθρώπους σε διαφορετικούς ρόλους.
Σε διαφορετικές περιόδους.
Πολλή αδιαφορία.
Και θα μου πεις… Μπορεί να έκανα λάθος.
Και να μετέφρασα εγώ λάθος της στάση τους.
Όχι! Η απόσταση και η απουσία είναι αδιαφορία.
Αυτό σημαίνουν για μένα: Αδιαφορία.
Και αν κάτι τελικά δεν μπορώ να προσπεράσω, να καταπιώ και να μεταβολίσω με κανέναν τρόπο αυτό είναι η αδιαφορία.
Πες με εγωίστρια αν θέλεις.
Κατηγόρησέ με, αν έτσι νιώθεις.
Αλλά δεν θα παλέψω με την αδιαφορία κανενός πια.
Παλιότερα το έκανα.
Τώρα πια αν τη συναντήσω, παραιτούμαι και προχωράω, όπως-όπως. Αλλά προχωράω.
Δεν μου αφήνεις άλλη λύση,
αν νιώσω ότι δεν σε νοιάζει.
Αν θέλεις να φύγω,
σου δίνω τη συνταγή:
Αδιαφόρησε!
Θα είναι, στ’ορκίζομαι, μονόδρομος το φευγιό μου._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.