Και αν ποτέ θελήσεις να με αλλάξεις,
σου δίνω δύο μεθόδους
να έχεις διαθέσιμες:
Πόνεσέ με ή αγάπησέ με.
Αν με πονέσεις,
θα με κάνεις άκαμπτη.
Αλύγιστη. Αδιάφορη.
Σκληρή. Παγερή.
Με διαγραμμένη μνήμη.
Χωρίς καμία προσδοκία πια.
Αν με πονέσεις,
θα γίνω πληγωμένο αγρίμι.
που όσο και αν πονάει,
θα διαφυλάξει κάθε σπιθαμή του εαυτού του.
Θα αποσυρθεί μονάχο του μέχρι να γιατρευτεί.
Δεν θα θέλει αγέλες.
Αγρίμι, να θυμάσαι.
Αν με αγαπήσεις,
θα με κάνεις να βγάλω
τον δικό μου αληθινό εαυτό.
Αυτόν που έχω φυλαγμένο,
καλά κρυμμένο μέσα μου χρόνια τώρα.
Τον γλυκό. Τον τρυφερό.
Τον δοτικό. Τον παρόντα.
Τον ολοκληρωμένο. Τον ολοκληρωτικό.
Αν με αγαπήσεις,
θα γίνω λουλούδι στο παρτέρι σου
να σου ομορφαίνω τη μέρα.
Θα γίνω χελιδόνι στο παράθυρό σου,
να σου φέρνω την άνοιξη.
Θα γίνω ηλιαχτίδα,
να σου φωτίζω τα σκοτάδια.
Αν θελήσεις να με αλλάξεις,
πόνεσέ με ή αγάπησέ με.
Δεν έχει μέση λύση η μεγάλη αλλαγή.
Δεν βαδίζει σε δρόμους στρωμμένους.
Θέλει γκρεμό ή αναρρίχηση.
Θέλει κατρακύλα ή θρίαμβο.
Δεν γίνονται οι αλλαγές, μάτια μου, με τα μέτρια.
Και μην λιγοψυχήσεις,
Μην λυπηθείς,
Μην με οικτήρεις.
Να είσαι αληθινός.
Εγώ άντεχα πάντα.
Τώρα αντέχω περισσότερο.
Αρκεί να είναι η αλήθεια σου.
Πόνεσέ με ή αγάπησέ με.
Μα ό,τι και αν επιλέξεις να κάνεις,
κάν’το πολύ και αληθινά.
Αληθινά πολύ και πολύ αληθινά.
Το λίγο δεν είναι πια για μένα.
Ούτε και το κάλπικο._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.