Στο’χω ξαναπει, είναι ξεκάθαρη θέση μου ότι
το μυαλό είναι το πιο παντοδύναμο ανθρώπινο όργανο.
Μιλώντας για μένα…
Με το μυαλό μου έχω χαλάσει και
ακολούθως φτιάξει την ψυχή μου, την καρδιά μου, τη ζωή μου και το σώμα μου.
Με το μυαλό χαράζω την πορεία μου πια.
Με το μυαλό νικάω τ’ άρρωστά μου.
Με το μυαλό φωτίζω τα σκοτάδια μου.
Με το μυαλό κάνω υπομονή.
Με το μυαλό δείχνω επιμονή.
Είναι όμως μερικές ελάχιστες περιπτώσεις
που το μυαλό, στην τροχιά του προς την εξυγείανση, συναντά έναν τρανό αντίπαλο: την καρδιά.
Κι η καρδιά δεν έχει τετράγωνη λογική, έχει μόνο ένταση.
Η καρδιά δεν έχει επιχειρήματα,
έχει μόνο δίψα.
Η καρδιά δεν έχει αντίληψη,
έχει μόνο συναίσθημα.
Κι όταν μυαλό και καρδιά κοντράρονται,
γίνεται μεγάλη πάλη, πάλι.
Το “καταλαβαίνω” μάχεται του “νιώθω”.
Το “περιμένω” του “διψάω”.
Το “κατανοώ” παλεύει με το “χρειάζομαι”.
Το “ξέρω” με το “φοβάμαι”.
Το “αντέχω” χτυπάει στο “πονάω”.
Το “μπορώ” στο “θέλω”.
Κι είναι μερικές,ελάχιστες, φορές
που μυαλό και καρδιά δε συμφωνούν.
Κι είναι μερικές, ελάχιστες, φορές που
η λογική είναι συγκαταβατική,
αλλά το συναίσθημα ουρλιάζει._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.