Η ζωή σου,
του καθενός μας δηλαδή,
είναι μια σκάλα.
Μιά τεράστια ανηφορική σκάλα.
Με πολλά πολλά σκαλιά.
Άλλα θέλουν μικρό διασκελισμό για να τ’ανέβεις,
άλλα μεγάλο κι άλλα τεράστιο.
Κάποια έχουν ακριβείς αιχμές 90 μοιρών, απόλυτα κάθετες και καλοσχηματισμένες,
και κάποια άλλα είναι κάπως φαγωμένα στις γωνίες τους.
Μερικά είναι τσιμεντένια και παγερά, μερικά ξύλινα και κάποια πουπουλένια.
Κάμποσα είναι ολόστεγνα και καλής πρόσφυσης,
ενώ κάποια εξαιρετικά μουσκεμένα και κατ’επέκταση ολισθηρά.
Η ζωή σου είναι μια σκάλα
και μπροστά της έχεις δύο επιλογές.
Σου ‘χω ξαναπεί, άλλωστε,
η ζωή δεν έχει αδιέξοδα. Έχει μόνο επιλογές. Χρέος σου να επιλέγεις την πιο υγιή για σένα.
Μπροστά στη σκάλα σου, λοιπόν, έχεις δύο επιλογές:
Ή θα την ανέβεις
ή θα ξεχαστείς στο πλατύσκαλο.
Αν ρωτάς εμένα, η πραγματικά υγιής επιλογή είναι μόνο μία: να την ανέβω.
Και κάθε μέρα την ανεβαίνω.
Όχι πάντα με την ίδια ταχύτητα,
όχι πάντα με τα ίδια κουράγια,
οχι πάντα με την ίδια απόδοση.
Μα την ανεβαίνω.
Σημασία δεν έχει τόσο η απόλυτη ταχύτητα, η μέγιστη επιτάχυνση ή η αριθμητική πρόοδος της ανάβασης,
όσο το να είσαι πάντα σε πορεία.
Πάντα σε εξέλιξη.
Πάντα σε ανάβαση.
Κι αν επιλέξεις κι εσύ ότι σου αξίζει να την ανέβεις,
γιατί θέλει δεξιοτεχνία και δεξιότητα,
αλλά παράλληλα σου προσφέρει κι αξία η προσωπική, αυτή, ανάβαση,
να μην ξεχνάς:
Να κοιτάς πίσω πού και πού για να βλέπεις πόσα και ποιά σκαλιά ανέβηκες και να σου λες “Μπράβο, ωραία τα κατάφερες!”
Μα να κοιτάς κυρίως μπροστά και να λες “Πάμε, θα τα καταφέρουμε, άξιε εαυτέ μου!”
Η ζωή σου είναι μια σκάλα.
Εσύ θα την ανέβεις με κόπο
ή θα κάτσεις στο πλατύσκαλο κλαψουρίζοντας;_
* Στην Ε. και τη σημερινή, πρώτη, συζήτησή μας.
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.