Ο πλεονέκτης κι ο “επικεφαλής”,
Ο αυταρχικός κι ο κακομαθημένος,
Ο θύτης και το θύμα,
ο ενοχικός κι ο χειριζόμενος,
αγαπάνε γι’αυτά που πήραν.
Ο εγωκεντρικός κι ο χειριστικός,
ο ανώριμος κι ο απαίδευτος,
ο υλιστής κι ο βασανιστής,
ο γεννημένος δωρητής κι ο σκορπισμένος,
αγαπάνε γι’αυτά που έδωσαν.
Ο υγιής αγαπάει γι’αυτά που αντάλλαξε.
Συναισθήματα, λέξεις, αγκαλιές.
Φροντίδα, αγάπη, έγνοια.
Γι’αυτά που μοιράστηκε.
Αλήθειες, στιγμές, χώρο.
Όνειρα, λαχτάρα, ανησυχίες.
Γι’αυτά που έδωσε απλόχερα,
ενόσω έπαιρνε πίσω χωρίς να μετράει.
Χωρίς να ζυγίζει και να βγάζει ισοζύγια.
& τελικά… εσύ για τί αγαπάς;_
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.