Εγώ έβλεπα πάντα μόνο έναν δρόμο: τον δύσκολο, της αξιοπρέπειας._

Και μπορεί να έχασα πολλά.
Να θυσίασα ακόμα περισσότερα.

Μπορεί να κουράστηκα ατελείωτα.
Να πάλεψα παλικαρίσια ενώ είμαι γένους θηλυκού.

Μπορεί να μην μπήκε ποτέ κανείς στην πρώτη γραμμή μάχης για μένα,
και κανείς να μην με προστάτεψε.

Μπορεί να μην κούρνιασα και να μην ξεκουράστηκα νιώθοντας προστατευμένη πίσω από μια ανθρώπινη αλλότρια ασπίδα.

Και ακόμα τα κάνω όλα αυτά. Δεν αλλάζω!
Και δεν είναι από ξεροκεφαλιά,
είμαι από πεποίθηση.

Γιατί όσα και αν έχασα, όσο και αν κουράστηκα,
ακόμα και στις μεγάλες μοναξιές μου
έχω κατακτημένο κάτι ανεκτίμητο:
Κάνω εξαιρετική παρέα με τον εαυτό μου γιατί τον θαυμάζω για τον, πάντα, τραχύ δρόμο που διαλέγει και τον διαβαίνει τελικά.
Όχι ακούραστα, μα σίγουρα μέχρι το τέλος.

Εγώ, άλλωστε, έβλεπα πάντα μόνο έναν δρόμο:
Τον δύσκολο, της αξιοπρέπειας._