Την χάριζα πολλά χρόνια.
Από ‘δω και από κει.
Την μοίραζα, δεν θα τελείωνε ποτέ.
Την είχα πάντα, βλέπεις,
άμετρη. Γενετήσια άμετρη.
Δεν ήταν για όλους η αγάπη μου.
Άλλοι την πέρασαν για δεδομένη.
Άλλοι την θεώρησαν πολλή.
Άλλοι την ζύγισαν για λίγη.
Οι περισσότεροι δεν την κατάλαβαν. Ποτέ.
Μέχρι που την έχασαν.
Έχω, ένα περίεργο τρόπο ν’αγαπάω, βλέπεις.
Ελεύθερο, σαν αερικό.
Συγγενή, αλλά όχι κτητικό.
Επενδυτικό, αλλά όχι πνιγηρό.
Πέρασα πολλά δεινά
χαρίζοντας την αγάπη μου.
Πόνταρα, βλέπεις, σε λάθος κούρσες.
Τώρα πια,
Πρέπει να την κερδίζεις
την αγάπη μου. Κάθε μέρα.
Και για να την κερδίζεις,
πρέπει να’σαι αξιαγάπητος άνθρωπος.
Είσαι;
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.