Δεν πίστευα ποτέ στους τίτλους.
Ίσως αντιδρούσα κι όλας.
Θεωρούσα και ακόμα θεωρώ ότι
είναι ξεκάθαρο θέμα κοινωνικού φαίνεσθαι. Απ’αυτά τα άρρωστα φαίνεσθαι που, καθόλου,
δε μ’ενδιαφέρουν.
Βλέπεις, εμένα μ’ενδιέφερε πάντα η ουσία.
Δεν αγαπάς περισσότερο έναν άνθρωπο
αν φοράς βέρα στο δεξί με χαραγμένο τ’όνομά του,
και δεν είναι λιγότερο ο άνθρωπός σου αν δεν το κάνεις.
Δε σ’αγαπάει απαραίτητα θρεπτικά κι υγειώς ο γεννήτοράς σου λόγω του τίτλου του,
και δε σε βοηθάει, άνευ όρων, να γεννήσεις έναν καλύτερο εαυτό.
Δε χαίρονται όλοι οι φίλοι σου με τη χαρά σου ή με την επιτυχία σου
και δε λαχταρούν όλοι την εξέλιξή σου.
Δε σε θαυμάζουν όλοι για τα μικρά ή τα μεγάλα που κατέκτησες.
Δε σ’εκτιμανε όλοι για τα όμορφα του χαρακτήρα σου.
Δε σε νοιάζονται όλοι μ’ένα τρόπο στοργικό,
μα ελεύθερο.
Δε σου συμπεριφέρονται όλοι όπως, αναντίρρητα, θα ‘πρεπε:
Ως έναν ελεύθερο νοήμων άνθρωπο,
ικανό να επιλέξει τί θέλει για τη ζωή του.
Γιατί υπάρχουν μερικοί άνθρωποι
που σε θέλουν δέσμιο.
Γιατί έτσι βολεύονται οι ίδιοι.
Κανένας δεσμός δεν σε κάνει δέσμιο,
οι άνθρωποι σε κάνουν._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.