Spykou

Δεν Υπομένω. Επιμένω._

Θα έχεις ήδη καταλάβει
πόσο μου αρέσει να παίζω με τις λέξεις.
Και για απόψε διάλεξα τα
“Επιμένω – Υπομένω”.
Σκέφτηκα τα ρήματα που τελειώνουν σε -μένω:
“Μένω. Διαμένω.
Αναμένω. Προσμένω.
Απομένω. Ξεμένω.
Παραμένω. Εμμένω.
Περιμένω. Επιμένω.
Υπομένω.”
Όλα τα παραπάνω έχουν δίπλα ένα συμπληρωματικό, νοηματικά, ρήμα,
ή το αποτέλεσμα αυτού.
Εκτός από το “Υπομένω”…
Κι αλήθεια, ποιό είναι το συμπληρωματικό νόημα του να υπομένεις;
Και ποιό το αποτέλεσμα του να το κανεις;

Αρχικά, καταβαραθρώνω το κατάπτυστο, για μένα, “Υπο-μένω”
διότι με θέτει υπό.
Υπό ποιανού;
Γιατί υπό;
Ποιός με έθεσε υπό;
Μέχρι πότε υπό;
Τί κερδίζω ούσα υπό;!

Έχω υπομείνει πολύ στη ζωή μου. Πολύ.
Και να σου πω την αλήθεια ό,τι ή όποιος με έβαλαν στην θέση του να πρέπει να υπομείνω,
αποδείχθηκε ότι δεν άξιζαν τελικά της υπομονής μου.
Έχασα χρόνο μα κυρίως ενέργεια.
Κέρδισα σοφία μα κυρίως απαρνήθηκα το να ξανα-υπομείνω.

Δεν μου αξίζει να είμαι υπό κανενός και καμίας κατάστασης.
Στη ζωή μου αποφάσισα
να είμαι κυρίαρχη και πρωταγωνίστρια.
Δεν γεννήθηκα για να υπομένω.
Ζω για να στοχεύω και να εκπληρώνω.
Στο ενδιάμεσό τους, ζω και ΕΠΙμένω.
Επιμένω. Είμαι Επί. Από πάνω.
Όχι υπό!

Η ζωή είναι ένα άλογο που πρέπει να το δαμάσεις κι
ΕΣΥ να του δείξεις το δρόμο που ΕΣΥ θέλεις να πάρει.
Κι αυτό, για να το κάνεις, γίνεσαι ιππέας.
Κι ο ιππέας είναι πάνω στο άλογο. Επί του αλόγου.
Ίσως, δίπλα του για λίγο. Αλλά όσο είναι δίπλα του μένουν κι οι δυο στατικοί και στάσιμοι.
Πάντως, ο ιππέας δεν είναι ποτέ από κάτω από το άλογο. Ποτέ υπό του.

Δεν ξέρω αν σε έχω μπερδέψει,
αλλά εγώ αρνούμαι πια να υπομένω.
Θα επιμένω όσο αντέχω σε αυτά που πιστεύω για άξια της επιμονής μου.
Αλλά μέχρι εκεί.

Εσύ;_

facebook Share on Facebook