Spykou

Δεν ονειρεύομαι… Οραματίζομαι._

Γεννήθηκα ονειροπόλο πλάσμα.
Από κατασκευής, έτσι ήμουν.
Πάντα ονειρευόμουν, ίσως περισσότερο από ότι ανέπνεα.
Αυτό ήταν πάντα το οξυγόνο
που χρειαζόταν η δικιά μου ψυχή:
Τα όνειρα!
Και για τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου,
με αυτά κρατιόμουν στη ζωή.
Είναι πιο πιθανό να ζήσω αν μου σφράξεις το λαρύγγι,
παρά αν μου στερήσεις τα όνειρά μου…

Ο εγκέφαλός μου
γενικά αποθηκεύει περισσότερο εικόνες,
και πολλές φορές εκφράζομαι μέσω του να περιγράφω εικόνες.
Άλλες φορές με παραλληλισμούς,
άλλες με παρομοιώσεις,
κι άλλες με προσομοιώσεις.
Κάτι που μάλλον ήδη θα ξέρεις, αν με διαβάζεις καιρό…

Όσον αφορά στα όνειρά μου,
επειδή είναι παιδιά γεννημένα
από την ένωση του μυαλού με την ψυχή μου,
έχουν κι αυτά μια απόδοση εικόνας μέσα μου.

Τα μεγάλα μου όνειρα, τα οραματίζομαι.
Τα σχεδιάζω.
Τα σκιτσάρω σαν κόμικ,
και μετά τα βάζω σε σειρά και
με γρήγορες εναλλαγές σαν να ξεφυλλίζω βιβλίο,
τα κάνω ταινίες…
Δημιουργώ αναπαραστάσεις στο μυαλό μου,
διαλόγους, μυρωδιές,
συναισθήματα, χρώματα, μουσικές…

Όσα όνειρά μου δεν μπόρεσα να τα κάνω εικόνα,
δεν ήταν, τελικά, τα μεγάλα μου όνειρα,
τα σταθερά,
τα ακλόνητα, τα αδιαπραγμάτευτα.

Ήταν κάτι που έμοιαζε με όνειρο,
αλλά ενώ το μυαλό μου προσπαθούσε να με πείσει για αυτά,
η ψυχή μου διαισθανόταν ότι κάτι δεν “κόλλαγε”
κι ότι κάτι δεν πήγαινε σωστά
ή δεν μου ταίριαζε
το σκηνικό που πήγαινα να δημιουργήσω σχεδόν βίαια μέσα μου.
Το ψυχανεμιζόμουν, αν κι αμέτρητες φορές στη ζωή μου το παράκουσα.

Εγώ, εντέλει, τώρα πια,
τα μεγάλα μου όνειρα τα σκιτσάρω.
Τα παρατηρώ,
τα ελέγχω κι αν μυαλό και ψυχή
βρίσκονται σε συμφωνία τότε μόνο προχωράω και
τους δίνω ζωή.
Μέσα μου,
τα χτίζω κάθε μέρα, λίγο-λίγο, δημιουργώντας τα εγώ η ίδια από το μηδέν.
Κι αφού εντός μου γερά τα κατακτήσω,
τότε και μόνο τότε, τους κάνω πρεμιέρα στη ζωή μου,
υπηρετώντας τα περήφανα.

Δεν ονειρεύομαι. Οραματίζομαι._

facebook Share on Facebook