Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει το παραμύθι μας.
Και να σου πω την αλήθεια, ούτε που με νοιάζει να μάθω.
Γιατί αυτό που ξέρω, πια, καλά
είναι ότι οι δυό μας σμίξαμε για να ζήσουμε το παραμύθι.
Ένα ολό-δικό μας παραμύθι.
Με τους δικούς μας όρους.
Με τις δικές μας συνθήκες.
Με πρωταγωνιστές εμάς τους ίδιους
κι όλους τους άλλους απλούς κομπάρσους.
Με πολλή αλήθεια.
Με πολύ σεβασμό.
Με πολλή εκτίμηση.
Με πολλή αποδοχή.
Με πολλή αγκαλιά.
Με πολλή αναγέννηση.
Με πολλή σύνδεση.
Με πολλή ζωή.
Με πολύ “εδώ”.
Με πολύ “μαζί”.
Και τίποτα άλλο δεν έχει περισσότερη σημασία
από την αίσθηση που σου αφήνει
το γεγονός του ότι ζεις πλάι στον Μονα-δικό σου το παραμύθι σου, επιτέλους._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.