Δεν ήσουν ο κόσμος μου, όχι.
Ψέματα δεν σου ειπα ποτέ.
Δεν ήσουν ούτε καν το κέντρο του.
Έμαθα, έστω και αργά, να είμαι εγώ το κέντρο του κόσμου μου.
Να μην ετεροπροσδιορίζομαι, ακόμα και αν συγγενεύω, ακόμα και αν ακουμπάω απόλυτα την δική μου ψυχή στη δική σου.
Ήταν που, ρε γαμώτο, μαζί φτιάχναμε έναν ολόκληρο κόσμο.
Ένα τόσο δα μικρό σύμπαν που φάνταζε παντοτινά παντοδύναμο.
Για το δικό μας μοναδικό πάντα,
που μπορεί να είναι μόνο τώρα,
μπορεί και κάτι παραπάνω από μια αιωνιότητα.
Θυμάσαι;_
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.