Δεν έψαξα ποτέ κανένα σωτήρα.
Δεν περίμενα κανέναν να ‘ρθει να με σώσει.
Δεν στηρίχθηκα σε ξένες δυνάμεις.
Πάντα πίστευα ότι ό,τι κι αν μου συμβαίνει,
είναι αποτέλεσμα των πεπραγμένων μου.
Κι ας μην ήταν ακριβώς έτσι πάντα.
Πάλεψα πολλές φορές με τους δαίμονές μου.
Χρόνια ολόκληρα.
Αιματηρά.
Μαύρα και στενάχωρα.
Που, τώρα πια, μου φαίνονται σαν από άλλη ζωή.
Κι είναι περίεργο, γιατί είναι τόσο μακρυά,
κι άλλο τόσο κοντά.
Νικήθηκα αρκετές φορές.
Νίκησα εγώ, εντέλει.
Γιατί, αν και ποτέ δεν έψαχνα σωτήρα,
έψαχνα πάντα την σωτηρία μου.
Και μπορεί ακόμα να παλεύω με κάποια διαολάκια,
μπορεί μέχρι και σήμερα να αντιστέκομαι στις σκοτεινές μου πλευρές,
στις τραυματισμένες μου και στις στραβοκουμπωμένες μου,
αλλά ξέρω ότι μπορώ να τις νικήσω κι αυτές.
Κι ας κουράζομαι, μέρες μέρες από τον αγώνα,
κι ας αγκομαχάω ανά περιόδους,
κι ας πέφτω,
κι ας ματώνουν τα γόνατά μου,
έμαθα να ξανασηκώνομαι και να συνεχίζω
γιατί ξέρω ότι μπορώ να βγω νικήτρια και πάλι.
Και βρίσκω την σωτηρία μου,
σιγά σιγά,
κι ίσως και Αυτόν που θα μπορούσε να είναι ο Σωτήρας μου,
αλλά τον καθυστέρησε η ζωή,
για να με μάθει να Τον επιλέξω από αγάπη,
κι όχι να τον χρειάζομαι από ανεπάρκεια.
Και αυτό, είναι η μεγαλύτερη νίκη.
Και για τους δύο._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.