Γιατί δίνεις; Γιατί δίνεσαι;

Δεν δίνεις για να υποτάξεις.
Δεν προσφέρεις για να υποχρεώσεις.
Δεν συμπαραστέκεσαι για να υπερισχύσεις.

Το κάνεις γιατί έτσι θες.
Γιατί έτσι επιλέγεις.
Το κάνεις γιατί χρειάστηκες πολλές φορές ένα χέρι.
Αλλά η φωνή σου δεν έβγαινε να το ζητήσει.
Ή … γιατί δεν υπήρχε διαθέσιμο το χέρι που χρειαζόσουν.

Και όταν επιλέγεις ..
Να δίνεις,
Να προσφέρεις,
Να συμπαρίστασαι,
Να δίνεσαι,
Να αφοσιώνεσαι,
Να αφιερώνεσαι…

Να’σαι τίμιος με τον εαυτό σου.
Και ειλικρινής.
Να παίρνεις το ρίσκο.
Και να ξέρεις ότι κανείς δεν έχει την ευθύνη,
παρά μόνο εσύ.
Να μην ζητάς ευθύνες.

Το ‘νιωσες.
Το ‘θελες.
Το ‘κανες.

Άλλωστε…
τί θα’ταν η ζωή χωρίς δόσιμο;!
Και τί, χωρίς προσφορά;!
Ποιά χαμόγελα θα σε φώτιζαν,
αν όχι αυτά της ανακούφισης ή της χαράς,
αυτών που αγαπάς;!
Των μονα-δικών σου !