Από τις πιο αγαπημένες μου λέξεις
είναι το “γιατί/επειδή”.
Ό,τι το ακολουθεί,
ακόμα κι αν δε μ’αρέσει,
ή αν δεν συμφωνώ,
αν δε με βολεύει,
ή αν με πικράνει,
με λυτρώνει από τις βασανιστικές απορίες μου.
Που μου τρυπάνε το μυαλό
και, μερικές φορές, μου κουράζουν την ψυχή.
Γιατί αν μ’αφήσεις μ’αναπάντητα “γιατί” δεν ησυχάζω μέχρι να βρω μόνη μου το πιο πιθανό, ανάμεσα σε δεκάδες “γιατί”.
Αλλιώς δεν κλείνει η υπόθεση μέσα μου. Βασανίζομαι.
Το λες και πρόβλημα…
Ξέρεις, από παιδί το ‘χα αυτό.
Δεν μπορούσα καν να αποστηθίσω κάτι
αν δεν το καταλάβαινα.
Αν δεν το αντιλαμβανόμουν,
δεν μπορούσε να καταχωρηθεί στη μνήμη μου.
Ποτέ δε μπόρεσα να μάθω “παπαγαλία”.
Χωρίς αιτιολόγιση,
σχεδόν δεν ακούω τί μου λες.
Όχι γιατί δε θέλω, αλλά είναι σα να μη μπορώ.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που
για να καταλάβω τί γίνεται γύρω μου
και να επιβιώσω
έψαχνα λυσσαλέα τα “γιατί”…
Μεγάλη συζητηση… αρκέσου σ’αυτό προς το παρόν.
Οι αιτιολογήσεις, λοιπόν,
ήταν πάντα κάτι απόλυτα απαραίτητο για μένα.
Μ’ένα τρόπο τακτοποιούσαν μια αλήθεια μέσα μου.
Ή όπως λες κι εσύ,
μέσα στα κουτάκια του εγκεφάλου μου.
Γιατί, ναι, κι εκεί μέσα θέλω τάξη,
κι ας με λες ψυχαναγκαστική!
Κι εδώ έρχονται οι εκκρεμότητες…
Που δεν είναι τίποτα άλλο από
άλυτες υποθέσεις.
Που άλλες είναι προς λύση,
άμεση ή μακροπρόθεσμη,
άλλες προς αποθήκευση,
τύπου “αφήνω αυτό εδώ και θα δω τί θα το κάνω αργότερα. Αλλά ίσως και να μην το λύσω τελικά.”
Οι εκκρεμότητες επίσης ανελέειτοι βασανιστές μου.
Γιατί δεν έχουν τάξη. Δεν έχουν σειρά.
Δεν καταλαβαίνω γιατί τις αφήνεις να υπάρχουν…
Βλέπεις; πάλι το “γιατί”.
Όπως και να’χει..
Αν θες να μ’ εξοντώσεις,
σου δίνω το εγχειρίδιο:
Άσε με με απορίες και εκκρεμότητες.
Αρκούν._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.