[#ΜαζίΒάζουμεΤελεία είναι οι δικές μας λέξεις. Οι δικές σου και οι δικές μου #μαζί.
Οι απαντήσεις σου στο Facebook και στο Instagram στην ενότητα #ΑνΈβαζεςΤελεία κάθε Δευτέρα, τις Τρίτες θα γίνονται κείμενα! #Πάμε;]
Αν είναι ο άνθρωπός σου,
να τον προσέχεις,
να τον εκτιμάς,
να τον φροντίζεις,
να τον αγαπάς,
όπως θα ήθελες να αγαπιέσαι.
Αν είναι ο άνθρωπός σου,
το χαμόγελό του θα είναι η μόνη σου έννοια.
Θα είναι κοντά σου γιατί σε επιλέγει,
όχι επειδή δεν μπορεί μόνος του.
Αν είναι ο άνθρωπός σου,
σε συμπληρώνει, δεν σε αποδυναμώνει.
Φωτίζει τα σκοτάδια σου με κάθε κόστος.
Σε γεμίζει, δεν σε σκάει.
Κουμπώνει στις πληγές σου και τις γιατρεύει.
Σε αποδέχεται, δεν σε πολεμά.
Συμπορεύεται, δεν ακολουθεί. Ούτε προπορεύεται.
Σου δίνει δύναμη και κίνητρο να προχωράς, να εξελίσσεσαι.
Και σε θαυμάζει για αυτό.
Αν είναι ο άνθρωπός σου,
το νιώθεις από την αρχή.
Το ξέρεις. Το διαισθάνεσαι.
Και τότε το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ανοίξεις χώρο να μπει ανενόχλητος και βολικά να ακουμπήσει στον θρόνο της καρδιάς σου,
κάπως σαν να τον περίμενες πάντα.
Σαν Κυριακάτικος λαμπρός ήλιος.
Άσε τον να σε πλημμυρίσει. Μόνο καλό θα σου κάνει. Όσο και αν το φοβάσαι…
Αν είναι ο άνθρωπός σου,
φροντίζετε και οι δύο να μην υπάρχει κανένα “αν”.
Το απόλυτο δεν χωράει αμφιβολία.
Ενοχλείται, πληγώνεται, υποχωρεί, εξαϋλώνεται.
Αν είναι ο άνθρωπός σου,
τον κοιτάς στα μάτια και η φωνή μεσα σου ψιθυρίζει γλυκά, μα σίγουρη:
“Εδώ είμαστε. Φτάσαμε σπίτι.”._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.