Spykou

Ή θα συναντηθούμε ανάμεσα στο “α” και “ζ” του “μαζί” ή… άφησέ το._

Σου έχω μιλήσει πολλές φορές
για αυτό το “μαζί” που πάντα ονειρευόμουν…
Ξέρεις, η λέξη αυτή έχει μόνο δύο ζεύγη γραμμάτων,
μα για μένα μέσα της κρύβει όλη την αγάπη του κόσμου μου και τη ζεστασιά ενός σπιτικού όπως πάντα το ποθούσα.

Είναι δύσκολο το “μαζί”, το ξέρω.
Μα τί πανέμορφο στη ζωή δεν είναι και δυσκολο;
Και ίσως τελικά η ομορφιά να κρύβεται
στο ότι καταφέραμε κάτι που ξέραμε εξ αρχής
ή ανακαλύψαμε στην πορεία ότι θέλει κόπο για να κατακτηθεί.
Ο κόπος αυτός όμως , όταν μιλάμε για αυτή τη συγκεκριμένη κατάκτηση,
έχει όρους για να γίνει σωστά.
Οφείλει να είναι μοιρασμένος στα δύο,
ισοβαρώς, ισόποσα και ισάξια,
να βάζουμε την ίδια προσπάθεια οι δυό μας,
με το ίδιο πάθος και την ίδια ενέργεια.
Να κοιτάμε προς την ίδια κατεύθυνση και
να λαχταράμε τα ίδια πράγματα.
Ή αν όχι τα ίδια, ας έχουν έστω το ίδιο πρόσημο τα ζητούμενά μας.

Για αυτό σου λέω,
αν θέλεις να καταφερουμε ένα ονειρικό “μαζί”
πρέπει να θέλεις και να θέλω
να μοιραστούμε τη διαδρομή, μέχρι να συναντηθούμε τελικά.

Και σου υπόσχομαι, εγώ θα ξεκινήσω από το “Μ” και
θα το σκαλίσω με όλη μου τη λαχτάρα να σε βρω.
Και όταν το καλοσχηματίσω,
θα συνεχίσω ακούραστα με το “α”
που θα είναι σαν ήλιος με ένα φεγγάρι αγκαλιά.
Και ξέρεις ότι θα τα κάνω,
όσο κόπο και αν χρειαστεί,
αρκεί να σε βλέπω στον ορίζοντα,
απέναντί μου να γράφεις το “ί”
με την ίδια τρυφερότητα που χάρισα εγώ στα γράμματα που ανέλαβα να χαράξω.
Και μετά, να σε δω να πλησιάζεις,
μειώνοντας και εσύ, όπως και εγώ την απόσταση ανάμεσά μας,
σχηματίζοντας το “ζ” με μια γλύκα πρωτόγνωρη από ζάχαρη γεννημένη.

Γιατί αν δεν γίνει έτσι,
να βρεθούμε στο σημείο μηδέν του “μαζί”,
αν δεν σε δω, έστω και μακριά να παλεύεις για το “ί”,
τότε θα αλλάξω τη λέξη και θα γράψω “μόνη μου”._

facebook Share on Facebook