Αν με ρωτήσεις τί θελω,
έχω μόνο μια απάντηση να σου δώσω.
Είναι η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό, άρα και η πιο ειλικρινής.
Να προσέχεις τον εαυτό σου. Αυτό, πρωτίστως, θέλω.
Να είσαι χαρούμενο πλάσμα, υγιές. Γεμάτο όνειρα και στόχους.
Διανοιγμένα μονοπάτια και αχαρτογράφητες-προς το παρόν- διαδρομές.
Και αν με ρωτήσεις πώς μου ήρθε αυτή η απάντηση, επίτρεψέ μου να σου δώσω την αλήθεια μου με ερωτήσεις:
Θυμάσαι που σε χάιδευα όταν χρειαζόσουν αγάπη;
Που σου μαγείρευα όταν πεινούσες;
Θυμάσαι που σου έδινα κουράγιο όταν απελπιζόσουν;
Που σε χειροκροτούσα όταν πετύχαινες έναν μικρό σου στόχο;
Θυμάσαι που χαχανίζαμε τα βράδυα;
Που ετοίμαζα το αγαπημένο σου γλυκό χωρίς να το ζητήσεις;
Θυμάσαι που σε σκέπαζα τις νύχτες;
Που ξυπνούσαμε τις Κυριακές τα πρωινά μαζί;
Κάθε μία από αυτές τις τόσες δα στιγμές, σου έδινα ασυναίσθητα και ένα μικρό κομμάτι της ψυχής μου.
Και αφού πια τα έχουμε κάνει όλα αυτά τόσες φορές,
με τόσα πολλά μικρά μα πολύτιμα κομμάτια,
έχεις πια στα χέρια σου την ψυχή μου ολάκερη.
Ξέρω ότι την αγαπάς.
Ξέρω ότι θέλεις να την προσέχεις.
Και αν κάποιες φορές, κάπως ατσούμπαλα παραπατάς, ξέρω ότι την πετάς στον αέρα να σωθεί από τις λακκούβες και την πιάνεις ξανά αγκαλιά.
Ένα μόνο σου ζητάω, να προσέχεις τον εαυτό σου, γιατί πια έχεις την ψυχή μου όλη στα χέρια σου και θέλω να (την) προσέχεις.
Δεν έχω άλλη σαν εκείνη να δώσω και εγώ δεν έχω άλλον σαν εσένα να βρω._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.