Να, ξέρεις, περιηγήθηκα αρκετό καιρό μόνη μου
κι η αλήθεια είναι ότι ο προσανατολισμός δεν ήταν ποτέ το δυνατό μου χαρτί.
Μερικές φορές χάνομαι
κι αν και ξέρω ακριβώς πού θέλω να πάω,
δεν ξέρω ποιά πορεία ν’ακολουθήσω για να φτάσω εκεί που θέλω.
Είναι πολλές οι διαδρομές.
Και τελικά δεν ξέρω ποιά να πάρω.
Κι αν πάλι χαθώ;
Κι αν κάνω λάθος;
Και τί; να μείνω στάσιμη περιμένοντας τί; ποιόν;
Κι αυτό με κουράζει μερικές φορές.
Και φοβάμαι. Και δεν μ’αρέσει να φοβάμαι.
Για την ακρίβεια, σιχαίνομαι το φόβο.
Είμαι στο δρόμο και τώρα, ξανά…
Πάλι σε πορεία, οπως πάντα.
Αλλά χάθηκα…
Έλα εσύ αυτή τη φορα.
Έλα και πήγαινέ με στο σπίτι μας._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.