Είναι κάμποσα αυτά που ελπίζω.
Και άλλα τόσα αυτά που πιστεύω.
Για τα ίδια, λίγα, θέματα. Αυτά που πιο πολύ που με βασανίζουν.
Πού μπορεί να μην είναι πολλά σε πλήθος,
αλλά η σημαντικότητά τους τα κάνει τεράστια. Υποκειμενικά. Για μένα.
Ελπίζω με την καρδιά και
πιστεύω με το μυαλό.
Το πρόβλημα με μένα είναι ότι και τα δύο δουλεύουν πολύ.
Και η καρδιά μου χτυπάει δυνατά και παθιασμένα,
με μια άσβεστη δίψα για τη ζωή που δεν έχω ζήσει ακόμα.
Και το μυαλό μου όμως έχει έναν γρήγορο και καίριο τρόπο να αντιλαμβάνεται και να συμπεραίνει.
Δεν ξέρω ποιό θα βγει σωστό,
η ελπίδα της καρδιάς μου
ή η πεποίθηση του μυαλού μου.
Αυτό που ξέρω είναι ότι διχάζομαι.
Και κάπως αποπροσανατολίζομαι.
Και παιδεύομαι.
Γιατί είναι τόσο διαφορετικό αυτό που ελπίζω από αυτό που πιστεύω.
Και η μάχη αυτή είναι συνεχής και -είναι βέβαιο- θα έχει θύματα.
Όπως κάθε μάχη.
Άλλο τί ελπίζω και άλλο τί πιστεύω._
Δίδυμος με Δίδυμο. Ξεκάθαρο πρόβλημα. || Εθίζομαι σε μυαλά, βλέματα, μυρωδιές, στιγμές και συναισθήματα. Όλα τους ηλεκτρώδη. || Αν δεν είχα χιούμορ, θα ‘χα τουλάχιστον ισόβεια κάθειρξη στην πλάτη. || Πεισματάρα μέχρι αηδίας, αρρωστημένα φιλομαθής, λάτρης της αλήθειας και υπερασπίστρια της ατομικής ελευθερίας. || Μπορώ να δεχτώ ακόμα και ότι το φεγγάρι είναι τετράγωνο, αρκεί να μου το αποδείξεις. || Συνηθέστερα ξεστομίζουσα ερώτηση: Γιατί; || Αν η ζωή μου χώραγε σε μια φράση, αυτή θα ήταν : Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράφει ΠΟΥΘΕΝΑ “τα παράτησε”.